Rozerin -Töre Serisi 2-

İstemiyorum

Çetin'in beni kaçırmasının üstünden 1 ay,gözlerimin önünde birinin öldürülmesinin üstünden 2 gün geçmişti. İki gündür her gözümü kapattığımda gözümün önüne o kadının cesedi gelirken,kulaklarımda silahın sesi çınlıyordu.

Korkuyordum. Korkmaktan nefret ediyordum. Çaresizdim. Çaresizlikten nefret ediyordum. Beni korkuyla tanıştıran,çaresiz bırakan Çetin'den nefret ediyordum. Ama elimden bir şey gelmiyordu. Bir şey yapamıyordum. Tepki veremiyordum.

Kapının tıklanmasıyla düşüncelerden sıyrılıp kapıya odaklandım.

"Gir." Dediğimde içeri Çetin'in sağ kolu Tarık kapıyı aralamıştı.

"Çetin Bey sizi odasına bekliyor." Dediğinde korku bütün bedenimi esir almıştı.

"Neden?" Dediğimde Tarık umutsuzca bakıp

"Benim söylemem doğru olmaz. Çetin Bey bekletilmekten nefret eder." Dediğinde mesajı almıştım. Yavaşça ayağa kalkıp Tarık'ı takip etmeye başladım.

Koridorda ilerlerken Demir'in odasının önünden geçerken yine o lanet günü hatırlamıştım.

"Küçük Bey evden ayrıldı." Tarık'ın kurduğu cümleyle olduğum yerde kaldım. İki gündür ağlama sesi duymuyordum. Şimdi nedeni belli olmuştu. Hırsla odanın kapısını açtığımda Demir'in yatağı boştu.

"Nereye gönderdi?" Diye öfkeyle Tarık'a baktığımda

"Size söyleyemem." Dediğinde odanın kapısını kapatıp,Tarık'ı beklemeden Çetin'in odasına yöneldim. Kapıyı çalmadan içeri girdiğimde Çetin dosyaların başında boğuşurken birden bire dosyaları bırakıp ayağa kalktı.

"Odama çağırdım ama böyle girmene izin vermedim." Diye öfkeyle konuştuğunda bende kapıyı sertçe kapatıp ona doğru yürüdüm.

"Demir nerede?" Diye öfkeyle sorduğumda Çetin'den yediğim tokatla neye uğradığımı şaşırdım.

"Odama kapıyı çalmadan giriyorsun,üstüne bana bağırıyorsun. Sen kendini ne zannediyorsun? İşkencelerin bittiği için dilin mi uzadı senin yoksa Buke gibi davranmaya mı çalışıyorsun?" Diye bağırdığında ona baktım.

"Demir nerede?" Diye sordum. Ama bu defa ne sesimi yükseltebilmiştim ne de öfkeyle bakabilmiştim.

"Demir bir süre bu evde kalmayacak."

"Neden?" Diye sorduğumda gözlerim dolmuştu. Demir'den uzak kalmak istemiyordum. Bu lanet evde bana iyi gelen tek bir insan vardı.

"Benim kararlarımı sakın bir daha sorgulama!" Diye öfkeyle bağırdıktan sonra bana yaklaşıp saçımı çektiğinde gözlerimi acıdan dolayı kapattım.

"Gözlerini aç" diye bağırdığında mecburen gözlerimi açtım.

"Neden beni çağırdın?" Diye sorduğumda Çetin beni yere fırlatıp çalışma masasının üstündeki bütün evrakları yere atıp masaya sertçe vurduğunda korkuyla ona bakıyordum.

"Buke hamile!" Dediğinde benim gözlerim kocaman açıldı.

"Ama daha ikizler 5 aylık" dediğimde Çetin daha da öfkelenmiş gibiydi.

"Bağları daha da kuvvetleniyor. Her geçen saniye Buke,Yekta'nın oluyor. Her geçen saniyesi benle değil o herifle. Delirtiyor bu beni. Ama bu defa onlara yapacağım şeyi biliyorum." Öfkeyle sözlediği sözler beni korkutuyordu.

"Onlar birbirine aşık. Ne yaparsan yap ablam seni seçmeyecek. İstersen beni öldür ama ablam yine de çocuklarını,aşık olduğu adamı bırakmaz. Ne yaparsan yap onlar ayrılmaz ki. Mert ve bana yaptığını onlara yapamazsın." Dediğimde Çetin alayla gülüp bana yaklaştı.