Wrong Send (Completed)

Wrong Send - 24 - Luis' Point of View II

"Alex!"

"Alex!"

It's still 3 in the morning nang magising ako dahil sa sigaw ni daddy.

at the hospital...

"We're very sorry Mr. Torres there's nothing more we can do the cancer cells already spread out through out her other organs. We did our best and the operation was succesful but we have just discovered by now that there's a new complication and if she take another operation I doubt that the patient might not survive." Rinig kung sabi ng doctor kay daddy nang makalabas siya sa E.R. Nakita kung umiyak si daddy.

"Ya? Is daddy crying?" sabi ng kapatid ko. I just hug her, pati ako na-iiyak narin. I thought okay na ang lahat pero now? Parang gumuho ang mundo ko ang sakit! Bakit mommy ko pa?

My mommy stayed in the hospital for more or less a year. Tuloy parin ang buhay, pumapasok parin kami sa school ng kapatid ko at si daddy naman ang nababantay kay mommy then after school sinusundo ko na ang little sis ko at diretso na kami sa hospital. Yeah! Paminsan nalang kami umuwi sa bahay kung saan kami nagstay in. We want to cherish every moment with mommy. Kahit kaya naming bayaran ang operation, mommy insisted na wag na daw na ang gusto niya nalang daw is to live the rest of her life together with us. Gustuhin man ni mommy na umuwi sa Pilipinas pero di pwede. Di daw kakayanin ng health niya kaya we stayed there nalang.

"Don't cry alex dear, there's no word such permanent in this world lahat hiram lang. Kaya do your best always in everything, wag mo i-asa lahat sa fate. And if you finally find someone, love her as you have love me. Ang ayaw ko sa lahat yang mangloloko okay alex? I love you son, very much." 

Hangang ngayon naalala ko pa yung huling mga salitang sinabi sakin ni mommy before she rests in peace. Masakit sobra! Naaawa din ako sa little sis ko kasi she's too young to lost a mother pero that's life we have to keep going kahit masakit, nakakalungkot man we have to move on dahil alam kung yun din ang gusto ni mommy. She wants us to be happy even if she's not already with us. 

Lumipat na kami ng bahay, sa bahay ng tito ko. Medyo kalayuan sa dati naming tinitirahan pero mas ayos dito dahil my internet access. Almost isang buwaan ko nading pinag-iisipan if i'll going to leave her a message on her facebook or what pero natatakot ako na baka di na niya ako maalala hangang sa naabutan ko siya sa chatroom at naglakas loob akong i-chat siya...

____________________

 Xander Torres:

Hi! :)

___________________

Actually the moment that I pressed the enter button, kinakabahan ako na baka di siya magreply pero napalitan ng saya yung kaba ko nung nagreply siya kaagad and there parang walang nangyari, she's still the same. We're still the same. Nakakatuwa sobra kasi pinasaya niya ako sa likod ng sadness ko sa pagkamatay ni mommy.