De lotsbestemming.

Zwemlessen kunnen een rare wending krijgen.

Het was les wiskunde. En ik was nog doodmoe van gisteren. Van al dat moeder en dochter gedoe met Hera. Serieus Hera, koningin der goden. En ik ben haar dochter. Ze zal zich zeker schamen voor mij, dacht ik en keek uit het raam. Daar vloog een klein musje. Ik dacht er aan hoe zalig zo een leventje zou zijn. Beetje rondvliegen, even naar hier even naar daar, en... Oh een sappige regenworm. Alles zou beter zijn dan hier weg te kwijnen in het wiskunde lokaal. Ik keek echt al uit om met Kerst naar kamp Halfbloed te gaan. Daar zou ik een training krijgen en mijn eigen wapen. En dan zou ik.... . Mijn gedachten werden gestoord doof meneer Katchoe. Wat is het antwoord hier op ,juffrouw Cavaleti. Eum, 4559 ? J... Ja, dat is correct, antwoorde Katchoe. Hij was lijkbleek geworden. Alles ok?, vroeg ik. Jij, jij bent de eerste die het heefd kunnen oplossen in 129 jaar tijd. Hoe heb je dat gedaan? Geheim, antwoorde ik trots. Annabeth rolde met haar ogen, en deed teken dat ik niet zo moest uitsloven. Ik glimlachte eens terug en keek weer uit het raam. Ik wist nog steeds niet wat er gisteren was gebeurd. Niemand wou me het zeggen. Ok, er was iets vergelijkbaars met een ondplofing gebeurd. Want het sierlijke behand was helemaal zwart geblakerd , de stoelen waren gemold, ... . Om het kort te zeggen, de living was verwoest.

Die namiddag was het zwemmen. Ik keek er naar uit, want ik was dol op zwemmen. Maar er gebeurde iets raars , een stem in mijn hoofd zei dat ik er niet in mocht duiken. Ik moest er langs de kant in springen. Toen het aan mij was ging ik dus lang de kant er in. Ik sloot mijn ogen en sprong er in. Maar ik voelde het water niet. Toen ik mijn ogen terug opende stond ik recht op het water. Ik zette een stap vooruit om te zien of ik nog kon blijven staan. De rest keek mij aan alsof ik een spook had gezien. Behalve Drew en Percy. Percy lag op de bodem een dutje te doen en Drew keek mij dromerig aan. Tot datNaomi hem een stomp in zijn zei gaf. Hij viel in het water en zwom naar Percy die door de plons was wakker geworden . Join the club, zei hij en sloot zijn ogen weer. Ik zette mijn gedachten op zei en begon over het water te rennen. Op het einde van de baan sprong ik over de rand en kwam droog uit het water. Zelf mijn voetzolen waren droog. Je kan speciale gaven hebben had Annabeth gezegd. Maar ik was de enige die dat kon doen, over water lopen. Was ik mischien een godin of zoiets. Ik probeerde de gedachfdn te verdrijven maar het volgde me zelf tot in mijn kamer,  waar ik neerplofte en mijn rugzak leeghaalde. Alles wat er inzat gooide ik op het bed. Ik was xo druk bezig met het uitmesten van mijn rugzak dat ik niet zag dat Drew mijn kamer in liep. Hij ging achter me op het bed zitten en haalde diep adem. Ik merkte hem pas op toen hij geraakt werd door een blauwe haarborstel die ik uit mijn rugzak haalde en ip het bed gooide . O, sorry.  Alles ok?  vroeg ik. Hij dacht in zichzelf,  Goede eerste indruk,  stomkop. Ik las zijn gedachten en gniffelde. Hij bloos toen hij het merkte. Eum,  begon hij.  He.... heb je mischien al iemand om mee naar het herfstbal te gaan vorgend weekend. Nee,  antwoorde ik zenuwachtig. Wil je dan met mij gaan,  vroeg hij voorzichtig. Natuurlijk,  antwoorde ik.  Wat dacht je dan zelf, gekkie.  We schoten beiden in de lach. Toen hij de kamer uitstapte hield ik hem tegen.  Drew wacht,  zei ik.  Hij draaide zich om en ik gaf hem een kus op zijn wang. Hij zakte bijna als gesmolte drilpudding ( in dit geval Drewpudding)  in elkaar. Hij glimlachte gelukzalig en liep de kamer uit.