Chapter 30: WEIRDDDDDD!

Magsimula sa umpisa
                                    

Patuloy lang kami sa pag lalakad pero I think bang bilis nilang maglakad, di ko na kasi sila tanaw. Weird!

“Micko! Micka!” sigaw ko.

“Dito!” sigaw din ni Micko sabay kaway . Tumakbo nama nako palapit sa kanila. Now I’m really stock with this weirdo creature here. I think it’s very weird. I dunno why!

“Ano iniisip mo?” Tanong ni Micka

“Wow now hindi ka na nangingig pag kausap ako uh?” sabay smirk ko.

“Ganyan lang talaga sya.” Sabat naman ng kambal nya

“Ahh. Hehehe” tawa naman ni Micka

“Mahiyain kasi sya eh.” Dagdag pa ni Micko

“Ahh so Let’s go na?”

“Tara.” Sabay hila sakin ni Micko

“Ah eh san tayo pupunta?” tanong ko kasi ibang way tong dinadaanan naming papuntang cafeteria.

“May kukunin lang ako sa library.” Sabi ni Micka

“Ahhhh.”

Kanina sa may lab kami nag punta now sa library? Errr saying yung time ko sa kanila. Pano ko makakakain?! Aystssss!

“Eh?” ba’t nawala yung dalawa?

Or ako yung nawala?

Bahala nga sila sa buhay nila. Malaki na sila. Basta ako pupunta akong cafeteria!

Habang naglalakad ako ay nagtetext or nag ko-call ako I need them!  I mean  Drew and Jaztine!

Argh! Why cannot be reach?! Asan ba  sila?

“OUCH!” sigaw ko. -________-

______________________

He is not a SupermanTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon