You Are My Unknown

Part 1

Kleisher Dixdunhills POV:

Anak bakit gising kapa? Matulog kana may pasok kapa bukas. Hindi kaba napapagod kakalaro. Gabi na. Tawag sakin ni mama habang andito ako sa likod ng bahay namin naglalaro ng basketball. Shooting lang naman. Mag 12am narin kasi at andito pako. Tumigil ako at pinuntahan siya.

Eto na nga po titigil na. Bakit gising kapa ma? Tanong ko sa mama kong naka cross arm na sa harapan ko.

Iha paano ako makatulog kung yan ingay ng bola mo rinig sa kwarto. Aba alas dose na, at nag dridribble kapa dito. Kung may kalapit lang tayong kapitbahay baka sinugod na tayo. Mahabang sabi nya sakin. Nag smile nlang ako sakanya at sinabing matutulog na.

I woke up at the sound of my alarm clock. Another day for me. Bumangon ako at nag ayos, nadatnan ko si mama sa kusinang nagkakape habang may kinakalikot sa laptop nya. Umupo naman ako sa harap nito at kumuha ng tinapay at pinalamanan ng ham at cheeze. Habang kumakain tahimik lang kami ni mama ng maisip ko na 4th year na pala ako at graduating na. It'll be one hell of a year for my academics. My last year in college then I'll be out of misery. Did I already told you how much I hate seating in a one place for a long period of time listening to the boring professor. I'm taking Business Administration major in marketing by the way.

Anak mawawala ako for a week. May mga investors akong kailangan imeet sa Japan. May gusto ka bang ipabili? Napatingin ako kay mama na nakatingin na pala sa gawi ko.

Wala naman ma, ingat nalang po.

Last year mo na ngayon anak. Galingan mo ng matulungan mo nako sa negosyo natin. Sabi sakin ni mama na patapos ng kumain at nililigpit na ang pinagkainan.

Opo gagalingan ko po.......... Saglit na tumigil sya at tinignan ako ng makahulugan. Dahil alam nyang may kasunod pakong sasabihin at mukang nagets naman nya na kung ano yon.

Hindi ko sinabing sa basketball or tennis, sa academics ka mag focus Klei kilala kita. Habang wala ako wag kang puro lang laro. Sermon nya sakin na kinasimangot ko dahil seryoso nya akong tinignan ng may pagbabanta pa.

Alam ko naman na importante ang academics pero dahil nga sa hindi ako talaga napipirmi ng walang physical activity. Hindi rin maiwasan na maglaro ako saka favourite sports ko yon.

Opo. Sagot ko nalang. Natapos narin akong kumain kaya naghanda narin akong pumasok at heto na nga may sarili akong motorcycle na regalo sakin ni mama noong 19th bday ko. Tutal first day ngayon hindi naman required na mag uniform kami. Kaya nag suot lang ako ng skinny jeans paired with simple polo shirt saka vans. Naka pony tail ang mahaba kong buhok para nadin hindi ako mag mukang gurang pagdating sa Uni.

.....

Naglalakad lang ako sa hallway paputa na sana sa classroom ng nakasalubong ko si Nina, isa sa mga ka teamates ko sa basketball. Parehas kaming varsity sa women's basketball team ng Uni.

Klei may meeting tayo mamayang hapon. Nagpatawag si coach Eli. Sabi nito at habang nakatingin ng mataman sakin na akala mo may gagawin akong hindi maganda. Well meron nga, balak kong hindi na umattend since wala practice game at meeting lang naman pala.

Importante yon Klei, wag mo naman takasan. Last year nanatin. Saka yung mga baguhan na sumali kelangan nadin natin itrain. Napahinga nlang ako ng malalim saka ko sya tinignan.

Sige pupunta ako. Yun lang ba? Tanong ko sakanya. Sasagot na sana sya nang may tumawag sa kanya. Isang babae at lalake na sa pagkakaalam ko ay varsity naman ng Mens Basketball Team. At yung babae naman na ngayon ko lang nakita. Nag uusap sila tungkol sa I dont care na bagay ng tumikhim ako.