Bahar İçimizde

İnsanlar hep havanın soğuğundan bahseder ama kimse içindeki sıcaklıktan söz etmez.

Hatta bazı insanlar durumu o kadar ileriye götürür ki, havanın soğuğunu bir kenara bırakır içinin soğuğundan yakınmaya başlar.

Bu çok anlaşılabilir bir durum. İnsan mevsimlere benzer aslında. Kimi zaman ilkbahar oluruz, çiçek açarız; kimi zaman kış misali üşür ve üşütürüz; kimi zaman sonbahardaki rüzgar gibi eseriz; kimi zaman yaz olur sıcaklığımızla her yeri ve herkesi ısıtırız :)

Tüm mevsimler çok güzel, hepsinin kendine has güzellikleri var ve fakat insana en yakışan mevsimler bahar ve yaz. Gerçek mevsim kış olsa dahi içimiz yaz olsun, yazın sıcaklığıyla ısınalım. O zaman kışın soğuğunda üşümeyiz ve üşüyenleri ısıtabiliriz.

Size de öyle oluyor mu; ben bazen kış akşamlarında mevsimi bahar gibi hissediyorum. Kışın verdiği bir serinlik oluyor evler içerisinde fakat sanki o serinlik bir ilkbahar akşamının serinliği gibi geliyor bana. Ben normalde çok üşüyen ve kışı, soğuğu pek sevmeyen biriyim bu yüzden evde bir serinlik dahi olsa bana çok soğuk gelir. Fakat sanırım psikolojik, içim bahar olduğunda o serinlik beni üşütmüyor. Aksine bir huzur hissediyorum. Hava soğuk olmasa pencereyi açıp dışarıyı izleyeceğim :) Durum böyle olunca içimde bir mutluluk, küçük bir çocuğun sevinci, enerjisi ile ortalıkta dolaşıyorum :) Haliyle bu da çevremdeki insanlara olumlu yönde yansıyor.

Her zaman söylediğim bir şey var; dışarısı ne kadar kar, buz, fırtına dahi olsa içimiz günlük güneşlik ise hem mevsimlerin soğuğu hem de insanların soğuğu üşütmüyor, etkilemiyor :) Öyleyse içimizdeki mevsim geçişlerinde kış mevsimini pek tutmayalım hemencecik bahara, yaza geçelim :):):)