Yanıbaşındayım Güzelim

3. Bölüm

Asla kimseye muhtaç yaşama. Zorluksa çek elbet geçer. Açlıksa aç kal elbet doyarsın. Gitmen gerekiyorsa git belkide böylesi daha iyidir ve yalnız kalman gerekiyorsa yanlız kal. Yalnızlık boş kalabalıklardan iyidir. Fakat asla kimseye muhtaç olma, her gecenin bir sabahı var unutma. Hepsi geçecek.
İnanıyorum buna hepsi geçecek ben birgün bu evden kendi adımlarımlarımla çıkıp gidecem tüm bunlara göz yummayacam biliyorum ben güçlü bir kızım. Bunlara dayanabiliyorsam katlanabiliyorsam onuda yapabilirim. Müdür yardımcımızın bahsettiği kampa bende gidip ismimi yazdırdım aslında çok hevesli değildim ama Aslı Ufuk gilde gidecek bizde gitmeliyiz diyince kabul etmek zorunda kaldım. Şimdi de küçük bir çantaya kıyafetlerimi dolduruyordum beş gün orada yaşam mücaledelesi verecektik sonuçta. Annemden izin almak için sordum okuldan gelince ama itiraz edince babana sor gibisinden tutturunca ben zaten kararımı vermiştim gerek duymadım. O sıra telefonum çalmaya başladı.
- Alo?
- Masal?! Hazırladın mı kıyafetlerini?
- Evet hazırladım sakin ol sen neden nefes nefese kaldın öyle?
- Market kapanmadan cips almaya gitmiştim çok canım çekti.
- Normal insanlar bu saatte uyuyor sen gece ayaklanıyorsun neyse kapat daha duş alacam.
- Tamam tamam Masalım yarın görüşürüz.
- Görüşürüz.
Duştan sonra hemen uyumak istesem de uyuyamıyordum neden mi çünkü bu ıslak saçlarımla uyursam sabaha kadar zature olurdum kesinlikle. Saç kurutmaktan hiç hoşlanmıyorum ama uzun saçlarımı da seviyorum. Hızlı bir şekilde kuruttum dipleri biraz ıslak kalmıştı ama olsun o kadar. Alarmı kurup uyumaya çalıştım yarın uzun bir yolculuk yapacaktık.
Sabah geciktiğimi fark ettim hemen giyinip çantamı alıp evden çıktım. Okulun önüne geldiğimde Aslı, Ufuk, Taha bir aradaydı Aslı hemen bana doğru koşup yanıma geldi ardından diğer ikisi de gelmeye başladı.
- Masal nerdesin gelmeyeceksin sandım arıyorum arıyorum açmıyorsun çok korkuttun beni.
O an elimi cebime atmıştım ki telefonum kahretsin telefonum evde kalmıştı. Aceleyle çıkarken onu unuttum.
- Kahretsin ya benim hemen eve geri dönmem gerek telefonum evde kaldı Aslı annem bana ulaşamazsa neler olur biliyorsun bilerek bıraktığımı bile düşünürler.
O sırada Taha pür dikkat beni dinliyordu.
- Ama koşarak da gitsen yetişemezsin minibüs de geç gelir gitme gidersen okul servisi kalkacak Masal.
Aslı doğru söylüyordu köşeye çöküp başımı ellerimin arasına aldım gözlerim dolmaya başladı neredeyse ağlayacaktım.
- Benim arabam var hemen gidip alıp gelebiliriz eğer istersen bu kadar üzülme.
Gözlerimden adeta kalp çıkıyordu. Taha'nın arabası mı vardı iyide o da onbirinci sınıftaydı. Bunları daha sonra düşünecektim sonuçta onu daha tam tanımıyordum.
- Gerçekten mi? Olur olur tabikide hemen gidelim.
Cevabıma mı hareketlerime mi anlamadım ama gülmüştü. Aslı ve Ufuk'u orada bırakıp hemen arabaya bindik arabasına bakılırsa maddi durumları iyiydi. Düşüncelere dalmıştım anlaşılan bir ses uğulduyordu.
- Melis şimdi nereden gidecez? Melis iyimisin?
- Hı iyiyim dalmışım soldan dön karşıdaki ilk ev.
- Farkettim daldığını, tamam.
Hemen arabadan indim evin kapısını açtım anahtarım var evet. Odama gidip telefonumu aldım hızlı bir şekilde çıkıyordum ki babam kolumdan tuttu tam kapıda. Bir tokat attı o sıra  bir tane daha attı birşey yememiştim ve eli sert olduğundan mıdır nedir kendimi yerde buldum, ağzıma kan tadı geliyordu sanırım dudağım patlamıştı.
- Adımızı mı lekelendireceksin lan sen elin oğlunu kapıya getirmişsin üstelik nişanlısın. Bak bak yüzüğü de çıkarmış bununla mı evlenmeyi düşünüyorsun yoksa hı?..
Karnım çok acıyordu tekmelenmekten artık hissetmemeye başladım o sıra bir spor ayakkabı gördüm gözlerimin önünde daha sonrasını hatırlayamıyorum. İyi şeyler olmamıştı korkuyorum yine korkuyorum. Bana sorsa öyle olmadığını söyleyecektim baba yanlış anladın diyecektim. Başım dönüyor çok başım dönüyordu.
Bir yatak odasında uyandım çok korkuyordum ben ne yapmıştım neredeydim kıyafetlerimi kim değiştirdi. Üstelik atlet ve kısa bir şort üzerimde bu kıyafetler de kimin? En son babam beni vurmuştu sabahtı şuan ise hava kararmıştı üstelik telefonum da yoktu buralarda. Bu odadan çıksam ne ile karşılaşacaktım sanki rüyada gibiyim. Umarım kötü bir rüyadır aklımı kaçırmak üzereyim çünkü...

Günay Aksoy/Her Yer Karanlık
Bölüm nasıldı sizden ricam hemen alttaki yıldıza dokunmanız ilk kez yazdığım için bir kişinin bile bakıp okuması çok hoşuma gidiyor mutlu oluyorum. Aranızda yazan okuyan varsa beni anlayacağını düşünüyorum teşekkür ederim şimdiden. Hoşçakalın :)