The Living Fictions

Chapter 16

She shrugged. "Wala, may iniisip lang ako."

"Scores mo?"

"Yeah,"

"Wow! Nag-alala ka na ngayon?" I joked.

“Hmp! Grabe ka, ha. Pero okay na 'yun, atleast nakatungtong man lang ako ng 35 sa GenMath. Isang malaking himala at nakatungtong ako sa trenta pataas!”

Seriously, ang importante sa kaniya ay pumasa lang. No one's pressuring her in her studies that's why she is taking it to lightly. Basta walang palakol sa grading sheet, okay na 'yun para sa kaniya. I didn't thought na nako-conscious na siya ngayon but it's better to be like that. Atleast, mentally safe siya sa acads niya.

"Hoy pangit na Arin at magandang Ayezza!"

Napalingon kaming pareho nang marinig namin ang boses si Ashton mula sa likod. Literal na pinagbagsakan ako ng balikat ng bigla siyang umakbay at ang bigat ng braso niya! Mabuti naman at nagkalaman na 'to! Nagbibinata masyado, ah.

"Ashton!!! Ang bigat mo, malaking damulag!"

"Gwapong damulag kamo! Di'ba, Aye?" Tumawa si Ashton. Pabagsak kong binitawan ang mabigat niyang braso.

"Bumitaw ka nga Ashton, ang bigat!" reklamo ko. Sumunod naman siya agad.

"Kayo ha, nakaka-hurt kayo ng feelings. Alam ko naman na gumu-glow-up na'ko wag niyo namang ipamukha sa'kin."

"Ewan ko sayong feelingero ka! Panget mo! Alis nga! Nai-stress ako sa kapangitan mo!"

“Buti hindi ka na-stress sa sarili mong mukha?” Ashton fired back. Kaya naman, ayon, sinapak siya ni Arin.

“Tumahimik ka diyan, ang ganda ko kaya. Mas pogi pa nga yata ako sa'yo kapag ako naging lalaki, eh!”

Sumabay na sa akin sina Ashton at Arin pauwi nang araw na iyon. Ililibre nalang daw nila yung driver namin para ipahatid sila sa kanila. Buti naman.

***

“I mean, I didn't expect that I could reach something this high!” sabi ko rito nang sabay kaming maglakad pauwi at papalabas na sa gate. “Those notes that you sent me last night, it really helped a lot, Ryd.”

Today's the last day of exam at sobrang saya ko dahil makaka-relax na rin ako sa wakas. Mabuti nga. Mabuti naman at natapos rin ang exam at weekend na naman bukas. I can't wait to unwind at the sea and bring a book with me!

“You deserve that, Aye. Kahit hindi kita napapanood kagabi, alam na alam kong pinagsikapan mong aralin iyon. It was your hardwork that made you what and where you are right now.”

I smiled. “Thanks,”

“No problem. I'm so proud of us, Aye."

Eh kasi naman, para bang sobrang effective ng review kagabi kasi we both got high scores. Though, walang papantay kay Ryden kasi he got 50/50. Hindi ko na iyon kikwestyunin pa, for someone who's smart as him and even hardworking as him, he deserves the academic validation.

***

Nang dumating ang weekend na pinakahihintay ng lahat, as what is planned a week ago, the family went out for an outing. Narito kami ngayon sa isang private resort. Lolo rented the whole place for the whole week kaya naman walang ibang tao rito kundi kaming mag-pamilya lang. I prefer that too, perfect way of unwinding for such an exhausting week.

Medyo malayo ito sa siyudad kasi nasa probinsya na ang resort na ito kaya naman pagod na pagod kami sa biyahe. Nang makarating kami ay dumiretso agad kami sa kanya-kaniyang suites para matulog. Nakarating kami rito after lunch time na at natulog ako sa suite namin kaninang tanghali and now, it's already five o'clock. Napagdesisyunan kong bumaba sa hotel habang suot-suot ang aking white flowing dress and white flats.