Embracing Your Poison

08

Ilang minuto lang kaming ganun at sinabi kong sasamahan ko na siya sa unit niya kaya iniwan ko muna sa kotse ko yung mga pinamili ko at babalikan ko na lang mamaya. Nakaalalay ako sa kanya dahil hindi na siya makatayo ng matino. I really don't know kung paano pa siya nakapagdrive sa ganitong lagay. Buti na lang hindi siya naaksidente. 

Kausap niya lang si Saffira kanina ngayon lasing na siya. Lagi ba siyang ganito if he will talk to Saffira? Nakarating kami ng 20th floor at tinanong ko pa kung saan siya nakaunit. 

"Amstel, password ng unit mo?" I ask him and he's the one who press the password. 

"It's the day where I first laid my eyes to Saffira." he said kaya napabuntong hininga na lang ako doon at inalalayan na siyang pumasok ng unit niya at doon ko nakita yung mga nagkalat na papel niya sa center table na mukhang wala siyang ginagawang iba kung hindi mag-aral. 

I accompany him to his room at pinahiga na siya at hingal na hingal dahil sa bigat niya. Hindi nga ako bumili ng grocery na marami para hindi mahirap bitbitin siya naman ata nagpahirap sakin.

Napatingin ako sa kanya na mukhang tulog na kaya mabilis akong lumuhod para magkapantay kami at matitigan ko siya. 

"Gaano na ba kasakit?" I ask him and my hand automatically caressed  his face. 

"Sobra na," he whisper na and he open his eyes slowly and look at me. "Sobrang sakit na, Veron." he said and a tear escape from his eyes. 

"Then why? Why do you still want to torture yourself? You are not okay. You are acting like one. Nasasaktan ka pag nakikita mo si Saffira right?" tanong ko sa kanya at bumangon naman siya doonn at pinaupo ako sa tabi niya. 

"Because even if it hurts, I still want to look at her face." he said kaya natawa naman ako. 

"Until when? Hanggang kailan mo kakayanin, Amstel?" I ask and he look at me and just shrugged at bumagsak yung ulo niya sa balikat ko at nang maramdaman kong tulog na siya I just hold his face using my left hand. 

"I don't know what to do with you." I said at hinayaan lang muna siya matulog sa balikat ko ng kalahating oras bago siya ihiga sa kama niya at kumutan at aalis na sana ako ng condo niya when picture of him and Saffira caught my attention. 

It looks like it's Saffira's graduation and siya yung may suot ng cap ni Saffira. And beside that picture is his graduation picture. Why this is painful for me too? Hindi naman ako si Amstel pero bakit nasasaktan din ako? 

Because mabilis ko siyang nababasa. Siguro umaasa din siya na makakasama si Saffira sa araw na yun sa isang picture. 

Umalis na lang ako ng condo niya at bumaba ulit sa parking para kuhanin yung mga pinamili ko at umakyat ng unit ko at inayos yun. But after that napaisip na lang agad ako. 

Amstel need comfort pero hindi niya alam kung kanino siya lalapit kaya siguro ganun na lang ang naramdaman ko kanina because I can feel that he is looking for some comfort na sa'kin niya ata nakuha. 

Nakatulog na lang ako sa pag-iisip at nagsimula ng mag-ayos para pumunta ng Diamonds because they are already contacting me. But one text caught my attention it's from Saffira. 

From: Saffi

Punta ka na dito, Amstel pass at pupunta na siya dito oras mo na para makipag-away na naman sa kanya. HAHAHA  

He pass pero hindi ko alam kung masaya ba yung nararamdaman niya ngayon siguro yes. I don't know. Hindi ko nga alam kung kaya ko pa bang awayin si Amstel after how I saw him last night. Parang maawa na lang ako sa kanya at hahayaan na lang siyang manalo sa bangayan namin.