CAPÍTULO XLIII

Zacznij od początku
                                    

—Shey, estoy enamorado de ella. Es que es tan tierna que no sé cómo explicarlo. Una sonrisa suya y me tiene a sus pies —contesto mirando a mi hija.

—Vaya creí que eso era lo que yo provocaba —habla intentando sonar indignada.

—Claro que lo provocas, pero es que ella es diferente —ni yo mismo sé explicar lo que siento cuando veo a Amori.

—Y de pensar que la vas a ver ilusionarse con un niño. La verás enamorada, la verás sufriendo por su primer amor. Algo me dice que serás un papá bastante celoso —cada palabra entra en mi cabeza con mucha fuerza.

—Jamás permitiré que alguien la lastime. Y menos un idiota, además para eso falta muchísimo —un instinto protector habla —. ¿Verdad princesa que no vas a tener novio?

Amori mueve su cabeza diciendo que sí. Escucho una sonora carcajada proveniente de Shey.

—Creo que alguien va a tener canas muy joven —se burla descaradamente.

—¡Sheyda! En lugar de que me apoyes, te pones en mi contra —reclamo.

—Y créeme que nunca te apoyaré, sé lo que es vivir bajo la sobreprotección de tres hombres y no es lo más lindo.

—¿Tres hombres?

—Así es, mi padre, Alessandro y Carlo. Parece que se ponían de acuerdo para espantar a mis pretendientes —hace una mueca de desagrado.

—Pues muy bien, te imaginas si te hubieras llegado a casar con alguien, luego nos conocemos y te enteras de que yo soy tu pareja destinada. No me hubiera gustado romper un feliz matrimonio —digo como si fuera lo más obvio del mundo.

—No digas tonterías, cariño. Para que lo sepas yo no pensaba en casarme. Incluso una vez llegué a decir que solo me iba a casar si tú me lo proponías. Y mira parece que fue una predicción —responde besando mi mejilla.

—En ese caso que bueno que te encontré a tiempo, mi pequeña de cuatro hoyuelos.

Uno nuestros labios en un beso. Esta vez ya nadie nos interrumpe.

—Sabes no puedo creer que te inspiraste en mis libros favoritos para ambas declaraciones. Fue un gesto demasiado lindo majestad —dice al separarnos.

—Es que hablabas con tanta ilusión de ellos que se me fue imposible no recordarlos. Tus ojos brillan y pones una cara de ensoñación que amo observar. Así que, porque no hacer algo que cada vez que lo recordaras, lo hicieras sonriendo y emocionada de contarlo —la miro directamente a los ojos.

—Eso es muy dulce, majestad. Pero, ¿puedo hacerte una pregunta? —Cuestiona haciendo lo mismo que yo.

—Claro, pequeña, dime de qué se trata.

—¿Ahora en que libro te vas a inspirar para nuestra boda?

—En ninguno. —Contesto inmediatamente.

—¿De verdad? —Me mira sorprendida, a lo que muevo la cabeza de manera positiva —. Y puedo saber ¿Por qué?

— Porque esta vez quiero que creemos nuestra propia escena, sin la necesidad de inspirarnos en otra novela, sin necesidad de que haya líneas y emociones escritas. Quiero que ese día tan especial sea solamente para nosotros y el amor tan grande que nos tenemos, deseo que ese momento sea el protagonista de nuestra propia historia.

 Quiero que ese día tan especial sea solamente para nosotros y el amor tan grande que nos tenemos, deseo que ese momento sea el protagonista de nuestra propia historia

Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.

Hola!!! Aquí está capítulo de hoy.

Ojalá les guste ✨💕.

Le mando puras vibras bonitas ✨✨❤️.

Evelin C.

Evelin C

Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
ENTRE AMOR, REALEZA Y HECHIZOSOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz