Pathway to Success (Chasing Series #1)

Chapter 27

Parang naudlot ang kasiyahan ko at dumagdag lang sa problemang isipin. I opened my damn phone and opened instagram, I almost breathed hard when I realized that I have no communication to him as well as contacts.

Tanging email lang ang mayroon ako kaso mag e-eskandalo lang ako kung pati sa email, just to fucking text him. "Ano ba ang nangyayari sa'kin?" my voice almost cracked.

Itinapon ko ang cellphone sa kama dahil sa lubos na pag kainis. Bakit ko siya i-te-text? 

Ano namang pake niya?! Umupo ako sa kama at humilig sa head board. I took a quick shower dahil sa init ng panahon dito sa Madrid. Isama mo pa ang init ng ulo ko, kaya kailangan kong mag palamig.

"Damn. I hate my life" I hissed. 

Kinusot ko ang mata ko at tumingin sa salamin suot ang isang color beige coat dress. I smiled as it fits to my body. 

Pagkatapos ng ilang sandali ay umupo ako sa kama at tiningnan ang relo na nasa palapulsuhan ko. It is almost lunch time and I think Dwayne will be here in any minutes. 

Tumingin ako sa isang glass kitang kita ang ciudad sa kalayuan. Binuksan ko ang glass door at pumunta sa labas, nang makarating sa veranda I smiled as how I see the road. I still even remembered when Callix said back then that it is 'our' pathway to success.

It is very clear in my mind. How he said that, the old Callix is gone and the torn Callix has come. I never taught na magiging ganon na lang kadali ang lahat. It will always be reminded of our paths with success.

But look at us now. I sighed we are successful but not in each other's arm. Definitely will never come back as we was used to be. Bumalik na ako sa loob ng mainip silence came over, tanging tunog na lang ng aircon ang gumagawa ng ingay sa buong silid. 

Kumunot ang noo ko ng tumunog ang phone at kinuha ko 'yon sa kama. Nakita ko ang text ni Nicolai at bumuga ng hangin ng mapag alaman na papunta na daw siya dito. 

Hindi naman ako nakakaramdam ng ilang pero the fact that he said, that makes me not process everything. I replied to him to come over... maya maya lang ay may kumatok na sa pintuan ng hotel room.  I walked towards the door and opened it. Ngumiti ako ng pilit at nag salita. "Where are we going to eat?" tanong ko.

"Just come with me somewhere here in the city..." he smiled. Iginiya niya ako papuntang elevator at nang marating na ang daan palabas ay nakita ko ang driver namin na naghihintay. 

"You called him?" I asked. Hindi ko naman kasi tinawagan para papuntahin dito siguro siya na ang gumawa noon. 

"U-uh Yeah" pinagbuksan niya ako ng pinto at pumasok sa loob. 

"Buen día señora, señor" binati kami ni Gavin which is ang driver namin dito sa Españya.

"Gracias, Gavin" I smiled. 

Nagtungo kami sa isang restaurant dito malapit sa Hotel kung saan kami nananatili. Pumasok kaming dalawa ni Dwyane at tahimik lang akong nag lalakad. Iginiya niya ako papunta sa isang table na para sa aming dalawa. 

I pointed to the menu and decided to just eat pasta and bread. Dwyane also chooses his food which is also pasta. The waiter left and we both fell silent. Later on ay nagsalita siya kung saan nabasag ang matagal naming katahimikan "How was your sleep?" he hesitated to ask.

"Ayos lang..." tipid kong sagot. 

Later on ay dumating na ang pagkain and then we ate. "The food here in Spain is really good" he commented. 

"Exactly!" I proudly said.

Bumalik kami sa sasakyan at nag salita siyang muli. "So where do you want to go? Any plans?" sunod-sunod niyang tanong.