Her kavga dörtlük
Olsaydık özgür,
Dinlerdi bizi kader kalbiyle...
Sövdük
Yaralandı ellerimiz,
Pes etmeyi gördük
Yaşamadık hayatımızı
İstemeden öldük
Gizlemeden sevdikte,
Yine de yenildik
Kahverengi şeritlerden
Biraz daha değerli
Bir sayfanının hakkını,
Okuyup değiştik
Ellerimiz gitmiyorsa
Kalemin azizliği...
YOU ARE READING
Yaşadığım Kadarıyla
RandomKimseden medet ummuyorum. İçimdeki karanlığın sahibi yalnızlığıma ortak oldu. Bir gün yazıyorum, sonraki gün tekrar yazıyorum. Sonu olmayan bir maratonda, sadece yazıyorum...
