The Living Fictions

Chapter 9

Agad binalot ang paligid ng nakakabinging katahimikan kaya bahagyang lumakas ang tibok ng aking dibdib. Ano naman kayang iniisip ni Daddy? If he's concern is I might be put in danger because of that guy, then he shouldn't get worried at all. Kaya ko namang gumanti.

Nang ilang sandali ang lumipas ay binaba niya ang kubyertos sabay tayo. "Uhm, naalala ko, may aasikasuhin pa pala ako sa laptop ko, I have to prepare for my upcoming proposal sa negosyo, mauna na ako, Aye, Harriet."

Para namang biglang nabangga ng malaking bato ang aking damdamin ng tumayo siya at pumunta na sa taas. Bakit palaging works ang inuuna niya? minsan ko na nga lang siyang makasama sa dinner tapos ganiyan pa. When my eyes darted at mom, I saw a ghost of disappointment in her eyes as she looks at him pacing towards the stairs above. Then her eyes went to his food that's almost untouch. We have no choice, mom. Dad's always been like that and I guess, we have to deal with it.

"Aye, kumain ka ng maayos, ako ang nagluto ng gulay na iyan kaya sana magustuhan mo." Mommy genuinely caressed my hands. Tumango nalang ako.

Nang matapos kami sa pagkain, nagpaalam ako na mag-aaral sa room ko kaya dumiretso na ako paakyat.

Iniisip ko pa rin kung bakit naging ganun ang asal ni Daddy.

Nag-aral ako saglit dito sa study table ko. May gaganapin kasing quiz and oral recitation bukas. Napakamot ako sa ulo ko habang di ko matandaan ang inaaral ko. Ugh! why is this like this? At the end, nang tingin ko ay may natutunan naman na ako, humilata na ko sa kama ko at binalot ng kumot ang buong katawan.

Kinabukasan ay balik-eskwela na naman ulit. As usual ay nagpahatid lang ako sa driver namin patungong school and the moment I got out of the car, I knotted my brows when I feel those eyes of people glued at me. Anyare kaya? I sighed at nagpaalam na lang sa driver at nagsimula nang maglakad sa hallway.

“Gosh, it's her nga! I can't believe it!”

“Yes it was her! Naalala ko ganiyan ang looks ni Ayezza kahapon same goes kay Ryden.”

Ryden? What the hell is happening right now and why is his name got involved in mine?

“Sweet nila tingnan pero ayoko, hindi ko sila ship.”

“Same, halata kasing may gusto si Ayezza kaya ayan mukhang nagpa-cute pa. Like, excuse me? Hindi bagay.”

“Luh, nagsisimula nang lumandi ang ate niyo girl,”

Oh di'ba, mangba-backstab na nga lang, pinahalata pa. I rolled my eyes in midair and didn't mind what they're saying about me. Lumalandi? Does she mean me? Tungkol saan naman? I don't remember flirting with anyone at this school at mas lalong I don't remember myself na nagpapa-cute kay Ryden! Halos kumukulo nga lagi ang dugo ko roon so paano ko kumuhang magpa-cute? And excuse me, what are they talking about?

I sighed again and sighed again—in relief nang makarating ako sa classroom at nakitang naroon na si Arin at Quinn.

“Aye!”

“Aye! Are you okay?”

Kung kumunot ang noo ko kanina sa hallway, mas lalong kumunot ang noo ko dahil sa inasal nila. Of course I'm fine, hindi naman ako nadapa or something while I'm on my way here.

“O-Oo naman—why not?”

Napatakip sa kaniyang bibig si Arin at lumingon kay Quinn at may bahagyang ibinulong eh rinig na rinig ko pa rin naman. “Hala, feeling ko wala pa siyang alam o sadyang wala lang talaga siyang pake sa kanilang dalawa ni Ryden.”

“I don't think she'd react this way if nakita niya na. I think we ought to ask her,” sagot naman ni Quinn.

“Ano bang pinag-uusapan niyo?” I curiously asked.