Feelings Pt.1
1400 kelime.
4 öğrenci kütüphanenin unutulmuş köşesinde, kitapları ve parşömenleri masaya dağılmış şekilde ödev yapıyordu. "Bu zaten yapılamaz mı?" biri aniden sessizliği bozduğu için diğerleri şaşırdı. "Lanet olsun 3 saatten fazla oldu.
Neredeyse bitti Ron, bu kadar yüksek sesle konuşmana gerek yok," diye alay etti Hermione, "Ayrıca sen de zar zor bir şey yapmadın."
"Sanırım Hermione ile sabah bitirebilirim. Oldukça geç oluyor ve Madam Pince bize pek sevgi ile bakmıyor." Y/N göz kapaklarının ağırlığını hissederek iç çekti.
Ron'un esnemesiyle Hermione inledi. "Zaten bu gece çok şey halledeceğimizden şüpheliyim, o zaman gidelim."
Kısa bir süre sonra, 4'ü kendilerini Hogwarts'ın neredeyse boş salonlarında, Gryffindor ortak salonuna giderken buldular. Sessizce yürüdüler, bir günün yorgunluğunu sonunda hepsinin en iyisini aldılar. Ta ki Ron sessizliği bir kez daha bozana kadar.
"Y/N" dedi kıza başını çevirerek. "Noel için buraya gelmek istemediğine emin misin?" Kız nazikçe gülümsedi. "Hayır Ron, sorun değil. Rahatsız etmek istemiyorum."
"Saçma! Annemin seni sevdiğini biliyorsun ve seni orada istemeseydim sormazdım."
"Artı ben ve Ginny biraz daha kız arkadaşlarına ihtiyacımız olabilir, bu ikisinin başının belaya girmesini önlemek için tüm yardıma ihtiyacımız var," diye ekledi Hermione. Şakacı bir şekilde Y/N'in omzunu itti ve ikisinin de bir süre kıkırdatmasına neden oldu, bu sırada Harry nihayet sessizliğini bozdu.
"Ve eminim senin orada olmanı çok sevecek başka biri vardır," diye mırıldandı yeterince yumuşak bir fısıltıyla, kızların kahkahalarında onu yalnızca Ron duydu. Harry'ye dirsek attı ve ona bir uyarı bakışı attı. Esmer çocuk omuz silkti ama yine de sessiz kaldı.
"Gördün mü?" Weasley'nin en küçük çocuğu başladı, "gelmek zorundasın. Bir şeyi tekrar yok edersek annem bizi öldürür. Ve ben bir şey ifade ediyorum."
"Ben ... Bunun hakkında düşüneceğim," Y/N utangaç bir şekilde teklif etti. Gitmek istediği kadar, araya girecekmiş gibi hissetti. Ama onu gitmeye gerçekten iten bir şey vardı. Veya daha doğrusu birisi...
Bir süre sonra kızlar yataklarına oturtuldu, uyumaya hazırdı ya da en azından Y/N hazırdı. Hermione biraz sorgulama havasında görünüyordu.
"Öyleyse gelmek istememenin gerçek nedeni nedir?" genç cadı sordu.
Y/N cevabın kendisinden emin olamadan bir an sessiz kaldı. Sessizce düşündü. Ailesi Noel'i Kovuk'ta geçirmesine izin vermeye fazlasıyla istekliydi, en yakın arkadaşları orada olacaktı. Öyleyse neden gerçekten reddediyordu? Ron'un belirli bir erkek kardeşinin, Fred'in daha açık olmak için onu etrafta istemediğini hissetmekten başka bir nedeni yoktu.
Her şey bir önceki yaz yaptığı ziyarette başladı. Tatil sona ermişti ve Harry Kovuk'a henüz gelmişti. Genç Weasley'ler, Hermione ve Y/N o noktaya kadar zamanlarının çoğunu birlikte geçirdiler, ancak Harry geldiğinde, en iyi 3 arkadaşı gecenin geri kalanını onunla geçirdi. Yakalamak, şakalar yapmak falan. Gece hızla düştü ve diğer üçü o kadar yorgun olmasa da Y/N Harry'nin üzerine uykuya dalmayı başardı. Fred uyanıp aşağıya gelene kadar onu rahatsız edecek kalpleri yoktu.
İkiz, "Onu yukarı götürmeliyim" dedi ve diğerlerinin ona dönmesini sağladı.
"Hayır, sorun değil. Önemsemiyorum," Harry kolu Y/N'nin etrafında dinlenirken gülümsedi.
