"Photographer team ကို ဖုန်းဆက်ပေးပါ။ ငါတစ်ယောက်တည်း ဘယ်လိုမှအဆင်မပြေလောက်ဘူး"
"အိုခေ ဆက်ပေးမယ်အခုပဲ"
Daniel ထွက်သွားတယ်။ ဆောင်းကုန်ရှိုးပွဲမို့လို့ outfit တွေကအစ ဆောင်းလက်ကျန်အငွေ့အသက်ရော၊ နွေဦးရဲ့အငွေ့အသက်ရောပါအောင် စီစဉ်ထားကြရသည်။ ထို့အတွက် Jane လဲ အလုပ်တော်တော်ရှုပ်ခဲ့သည်။
"Jisoo ကျွန်တော်ကူပေးရမလား"
Jisoo နဲ့ အလုပ်ကိစ္စကိုအကြောင်းပြုပြီး တစ်ကြိမ်မကတွေ့ဖူးတဲ့ Teh က Jisoo အနားကိုရောက်လာပြီးမေးတယ်။ သူ့ကိုလှည့်မကြည့်အားသလို လှည့်ကြည့်ဖို့လဲစိတ်မပါ။
"ရတယ် Teh"
"အစ်မ .. အဆင်ပြေရဲ့လား။ အလုပ်တွေတအားရှုပ်နေမှာပဲ"
ထိုအသံကလေးကိုအကြား ရိုက်လက်စပုံကို ဖြတ်ခနဲ လက်စသတ်လိုက်ပြီး Camera ကို မျက်နှာရှေ့ကခွါလို့ လက်ထဲကိုင်ပြီး Jisoo လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။
"ပြေတယ် Jane အလုပ်တော့ရှုပ်နေတယ် ခဏစောင့်ပေးနော်"
"ဟုတ်။ Teh က ဒယ်ဒီ့ကိုရှာနေတာမလား ဒယ်ဒီဟိုမှာ"
Jane ဟာ ထိုအမျိုးသားရဲ့ ပုခုံးကို သူ့လက်ဖျားနဲ့တို့ပြီးနောက် အန်ကယ် Jane ရှိတဲ့ဆီကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီးပြောတယ်။ လည်ချောင်းထဲပူလာလိုက်တာ။
"အရမ်းရင်းနှီးနေတာပဲ သူနဲ့"
"အစ်မကိုနမ်းချင်လိုက်တာ။ လူတွေနဲ့မို့ ဒုက္ခပါပဲ"
Jisoo စကားကို မကြားချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တဲ့ကလေးမက စကားလွှဲတယ်။ Jisoo ခေါင်းတစ်ချက်ခါပြီးတော့ပဲ အရှေ့ကိုပြန်လှည့်ပြီး ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်လိုက်တယ်။
"Jisoo ဒီမှာ နင့်လူတွေရောက်ပြီ ဪ .. Jennie လာပြီလား။ နင့်အစ်မက နင့်ကိုတမေးမေးနဲ့လုပ်နေတာစောစောက"
Daniel က Jennie ကိုပါ နှုတ်ဆက်နေတယ်။ Jisoo စိတ်တွေဟာ အလုပ်ကြောင့်ပဲ ရှုပ်ထွေးနေသလားမသိပါ။
"တို့ကို ဟိုဘက် စားပွဲခုံ angle ကနေ ကူရိုက်ပေးနော်။ နောက်တစ်ယောက်က ဟို stage အောက်နားကရိုက်ပေး"
YOU ARE READING
ချည်တိုင်
Fanfictionချည်တိုင်ဆိုတာကြားဖူးလား။ ကိုယ့်စိတ်တွေ တစ်နေရာရာမှာတွယ်မိတဲ့အခါ အဲ့နေရာကို ချည်တိုင်လို့ခေါ်တတ်ကြတယ်။ အစ်မအတွက်တော့ နေရာမဟုတ်ဘူး။ မင်းပေါ့ Jane; ချည်တိုင်လေးက မင်းဖြစ်နေတာပဲ။ 🧵 Jennie အတွက်တော့ စကားလှလှများအား လှပသည့်နှုတ်ခမ်းဖြင့် သီ၍ အပြုံးတို့...
