Kilit

☆Giriş☆

"Baba sen de bir masal okusana?"

Umutla babasına seslenen kızıma baktım. Burukça gülümsemişti Uraz. Kırışık olan göz kenarları gülümsediği için daha  çok kırışıklaşmış ve de kapalı gözleri sayesinde göz kapakları sanki o iki oyuğa daha çok gömülmüştü. Elini uzattı boşluğa ve benden kitabı istedi.

Okuyamayacağını biliyordum.

Ama Gonca için bunu yapıyormuş gibi görünmek istiyordu.

Kaşlarını çatarak duraksadı Uraz bir an da. Endişeyle kitap elimde ona baktım

"Duydun mu?"

Dikkatlice kulak kesildim ve bir şeyler duymaya çalıştım ama onun kadar kuvvetli değildi duyma yetim.

"Neyi duydum mu? Neler oluyor Uraz?"

"Yat." dedi aceleyle. "Gonca'yı al ve yatağın altındaki dolaba sakla. Hadi Umay, hızlı ol."

Korkuyla yerimden fırlayıp Gonca'yı kucakladım. Yatağın etrafından dolaşarak gri kapağı açtım. Gonca'yı içerisine yatırırken bana korkarak bakıyordu. "Sessiz ol bebeğim. Çok sessiz ol." Minik, tüylü kuşunu eline verdim. "Sesler duymaya başladığın an kuşun tüylerini asıl. Ne olursa olsun sakın bu dolaptan çıkma ve de tüyleri asıl." Ağlayarak kızıl saçlarını okşadım. "Seni seviyorum bebeğim"

"Anne neler oluyor?" Hızla kapağı kapattım. "Anne gitme!"

Kilitledim.

"Umay." Uraz kollarını bana uzattığında ona sarıldım ağlayarak. "O iyi ve de güvende olacak. Onu bulamayacaklar."

"Ya biz?"

Endişe ve korkuyla ona baktım. O da ilk kez göz kapaklarını aralayarak bomboş oyuklarını gözlerime çevirdi.

"Bize bir şey yapamazlar."

Kapı yerinden sökülüp karşı duvara vurduğu an da korkuyla Uraz'a daha sıkı sarıldım.

"Vay vay vay"

Odaya iki kişi girer.

"Burada kimleri görüyorum?"

Ve hepsi ortadan kaybolur.