Vişne | Texting

🍒21🍒

Sessiz kaldım.

"Ne yapsın illa evinin önünde serenat mı yapsın 'Seni seviyorum Gülşah' diye."

"Hayır tabii ki."

"Haklıyım işte Gülşah. Ya bu çocuk seni çok seviyor. Hem çok da güzel seviyor. Kızım hangi erkek bize bir masal yaz der?"

Doğru. İstemişti. Ama bu beni sevdiğini mi gösterirdi?

Ya da ben çok saçmalamaya başlamıştım. Düşündükçe devrelerim yanmıştı.

Elimdeki küçük kırıntıları birbirine sürterek temizledikten sonra ayağa kalktım.

"Hadi kalkalım."

Başını salladığında koluna girdim.

Kısa bir zaman diliminde eve geldiğimde annemlerin ayakkabılarını evin girişinde gördüm.

Ama. Birkaç çift daha vardı.

Şunlar annemin, şuradakiler babamın, bunlar da abimin. Geriye kalan iki çift?

Bizdeler miydi?

Zile bastığımda annem açtı kapıyı.

Üstümü değiştirdikten sonra mutfağa geçtim.

Burası benim sığınağımdı. Mühimmatım da vardı.

Annemin yanına yanaştığımda konuştum.

"Anacım. Ben odamda çalışsam biraz olur mu? Aç değilim zaten."

"Olsun bakalım. Bu arada. Dolapta Vişneli Pasta gördüm. Çok güzel görünüyor Onurlara da ikram edelim olur mu?"

Onurlar mı?

Ama o şimdi yanlış anlar. Sırıtır falan hiç etmeyelim ikram.

Derin bir nefes alıp verdim ve annemi taklit ettim.

"Olsun bakalım."

Karşılıklı güldüğümüzde odama gitmek için arkamı döndüm ama o sırada da Onur'u gördüm.

Sen niye her yerden çıkıyorsun?

"Onur? Sen niye kalktın yerinden?"

Ben değil annem söylemişti bunu.

"Ben lavabonun yerini soracaktım Sıla Teyze."

Ben sanki size lavabonun yerini söylemiştim Onur Bey ama neyse.

Yanından geçtiğimde annem de lavabonun yerini söyledi.

Masama geçtiğimde defterimi çıkardım.
_______________________________________

Bu Vişne'nin bir de abisi varmış. Abisi adını öğrenmiş. Adı Onur'muş.

Onur bir gün bir şekilde yaralanmış. Vişne çok telaş yapmış ama bundan Onur'un haberi yokmuş.

Yerli yersiz her zaman sinir ettiği gibi, iyileştikten sonra da sinir etmeye devam etmiş.

Vişne, o günki korkusunu unutmadığı gibi Onur'a sinir olmaya da devam ediyormuş.
_______________________________________

Kapım tıklandığında kafamı kaldırdım.

"Efendim?"

"Abicim annem çağırıyor."

"Tamam geliyorum."

Mutfağa gittiğimde annem bulaşıkları makineye diziyordu.

Ne ara yediniz siz?