Hij

Deel 1

'Lisa!' Roept mijn moeder vanaf de gang 'schiet nou eens op, zo komen we nog te laat'. Zuchtend rits in mijn toilettas dicht en berg hem op in het badkamerkastje. 'Jaha, ik kom eraan' schreeuw ik vermoeiend maar toch opgetogen terug. Vandaag is een dag waar ik de afgelopen 6 maanden naar heb uitgekeken. Het was niet altijd makkelijk tijdens mijn 4 jaar durige studie. Maar vandaag kan ik eindelijk mijn Diploma in ontvangst nemen. Ik krijg een knoop in me maag als ik denk aan alle spannende dingen die me te wachten staan, verhuizen naar Londen, mijn nieuwe baan. Het is veel, maar ik ben er volledig klaar voor om nieuwe stappen te zetten, nieuwe mensen te ontmoeten En alle moeilijke obstakels die me de afgelopen jaren alles zo zwaar hebben gemaakt, voor eens en voor altijd achter me te laten. Met die gedachte en een laatste blik in de spiegel, loop ik de badkamer deur uit en volg ik mijn moeder naar de auto.

Ze kan niet ophouden over hoe blij ze voor me is en hoe trots ze op me is. 'Lisa ik kan niet geloven dat het moment eindelijk hier is. Waar je de afgelopen 4 jaar zo hard aan hebt gewerkt, ga je vandaag eindelijk dit hoofdstuk afsluiten.' Ik knik een paar keer afwezig en laat me hoofd tegen het auto raam rusten. Ik kan er niks aan doen maar de gedachten dat dit ook voor haar het einde van een vervelend hoofdstuk is, blijven door mijn hoofd spoken. Als ik straks weg ben zal ook voor haar een hoop rust weder keren. Ze heeft me meerdere malen op het hart gedrukt dat ik er niet zo over moet denken, maar iets in mijn hoofd is blij dat ze straks weer haar leven kan oppakken. Misschien kan ze zelfs weer eens naar de club en haar vriendinnen zien.

Als we de drukke straat van het HBO inrijden zie ik dat het nog drukker is als dat ik had verwacht. De duurste en grootste auto's staan opgesteld in een rij en de mooiste jurken en smokings komen uit de auto's gestapt. 'Zet de auto maar achteraan in B2.' Zeg ik tegen mijn moeder. 'Maar..' begint ze. Ik heb haar al uitgelegd dat ik geen zin heb om aan dit circus mee te doen, ze mag blij zijn dat ik überhaupt heb ingestemd om mijn diploma op te halen. 'Laat ze hem maar opsturen.' Was het eerste wat ik zei toen ik de uitnodiging van de diplomauitreiking in de brievenbus zag liggen.  Helaas ging mijn moeder hier absoluut niet mee akkoord en ondanks dat ik haar zoveel ellende heb gebracht, kan ik de kracht en zelfverzekerdheid van haar hierdoor alleen nog maar meer bewonderen.

Nadat we de auto hebben geparkeerd, stap ik uit de auto. 'Daar gaan we dan.' Mompel ik zacht maar net hard genoeg zodat mijn moeder het oppikt. Ze draait zich om en pakt mijn gezicht tussen haar handen. 'Lisa, alleen jij hebt er voor gezorgd dat je vandaag je diploma kan ophalen. Jij hebt ondanks alles niet de hoop opgegeven.' Ik zie haar slikken en denk bij mezelf, waar heb ik het nog aan te danken dat deze vrouw zo liefdevol kan zijn tegen mij. 'Na vandaag ga je een nieuw hoofdstuk in en niemand zal je nog tegen houden, de mensen uit het dorp zijn allang vergeten wat er toen is gebeurd. En niet vergeten, je bent hier niet voor hen. Je bent hier voor jezelf.' Ze lacht naar me en haakt haar arm door die van mij. 'Ik ben trots op je.' Drukt ze me op mijn hart. Ze heeft gelijk, ik voel me egoïstisch dat ik denk dat al deze mensen ook maar even aan mij hebben gedacht vandaag en trek mijn jurk waarvan ik weet dat mijn moeder hem absoluut niet kon verloven recht. Alleen vandaag nog. En ik loop met mijn moeder richting de ingang van het 5 verdiepingen tellende gebouw.