"She has a brain tumor Gab.."

"oh please. you're joking"

"May sakit ang anak ko Gabriel.."

"a-are you fucking serious?" i said then tiningnan ko si Kat

She's sleeping... Bigla siyang tumumba kanina nung P.E class niya kaya dinala ko siya sa clinic. No one dared to carry her. Alam niyo yung feeling na hindi mo alam kung iiyak ka ba muna or magagalit. Gustong gusto kong pag hahampasin yung mga tao sa loob ng gym kanina.. Kung hindi pa ako nakita nung friend nya, hindi ko pa siya madadala sa clinic..

"Yes.. we're flying to America next month.."

Gusto kong umiyak.. Kung pwede lang kunin yung sakit niya at itransfer sakin.. Bakit siya pa? Bakit yung angel ko pa? Bakit God? Bakit hindi na lang yung mga kaklase namin? 

Bakit yung girlfriend ko pa?

"Gab, i'm really sorry. You know i cant say no to dad.." she bit her lip as she try to hide her tears.

"I will wait for you.. Hihintayin kita.. Magpagaling ka don, ikakasal pa tayo di ba?" i said as i wiped her tears..

"Yes.. ikakasal pa tayo and you have to keep your promise Mr. Alvarez"

"Let's have a deal, pagkabalik na pagkabalik mo, i will propose na.. game?"

"Are you serious? ang bata pa natin"

"I know pero reservation din yon Ms. Katherine Cruz!"

She smiled then she hugged me..

"I love you Gab.. i love you so much.. and pagkabalik ko, i will immediately say yes.."

I kissed her.. I kissed her as if the world is gonna end sooner or later.. I don't want to let go of her.. pero kung yun ang kapalit ng life niya, then God, kayo na po ang bahala sakanya..

2 years.. i have waited for her for two long years.. I have to say na within those 2 years, twice lang kami nag kausap and yun yung kakarating lang nila don.. after that, wala na.. wala na kong balita kung naging successful ba yung operation niya or what.. pero gladly, i received a text from her dad just a couple of hours ago.. Andito na raw sila sa Pilipinas kaya dumiretso ako sa bahay nila.. 

I was wearing an ear to ear smile as i open the door of her room. Hawak ko na yung ring na binili ko years ago para makapag propose na ako sakanya.. I am so excited to see her.. to talk to her.. to tell her how much i missed her.. to kiss her..

"S-sino ka? Dad!!"

Parang nabuhusan ako ng sobrang lamig na tubig nung tinanong niya kung sino ako.. Hindi ako makagalaw sa pwesto ko.. I covered my parted lips with my right hand as i cry non stop... She can't remember me? God.. why does life have to be so unfair?

"Gab.. iho.. i'm sorry"

That's it? Hindi ko alam kung sinong sisisihin ko kung bakit ako lang yung hindi niya maalala.. Wala siyang maalala about sakin.. samin.. they said successful ang operation niya pero bakit hindi niya ako maalala? God, eto na po ba yung kapalit ng life niya? kung eto na po yun, kayo na po ulit ang bahala sakanya..

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Dec 20, 2012 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

One shot stories! ♥Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon