Bakugou x Sen ------ Amerika'dan dönüş ------

~Senin ile gurur duyuyorum~

EVET BÖLÜM 5 UMARIM HOŞUNA GİDER FİKİRLERİNİ PAYLAŞMAYI UNUTMA 💞İyi eğlenceler  

.

.

.

~Ve sonunda UA lisesi bahsettikleri kadar varmış

Kafamı hızlı hızlı sağa sola çevirerek tanıdık bir yüz görmeyi umuyordum ancak hayır kimse yoktu etrafımda binlerce öğrenci vardı ancak hiçbirini daha önce görmemiştim hızlıca konferans salonuna geçtim bana söylenenlere göre 6.112 numaraydım sessizce yerime geçtim ve beklemeye başladım içerisi yavaş yavaş doluyordu . Sonunda içeriye Present Mic girdi onu yüzlerce kere görmüştüm tabi o zamanlar maksimum 3 yaşlarındaydım çok gürültülü biridir işin iyi tarafı ben de gürültülü olduğum için iyi anlaşırdık pek değişmemiş ancak beni tanıyabileceğini zannetmem onu en son görmemin üzerinden 10 yıl geçmişti sonuçta

Present Mic : TEK BÜYÜK VE CANLI ŞOVUMA HOŞ GELDİNİZ HERKES HEY DESİN ! Tamda beklediğim gibi hiç değişmemiş Present Mic bir iki saniye bizden tepki bekledi kimse tepki vermeyince sözüne devam etti . Benimde tüylerim diken diken oldu ... PEKALA SIRA SİZE BU İŞİN NASIL YÜRÜDÜĞÜNE DAİR BİR KAÇ BİLGİ VERMEYE GELDİ HAZIR MISINIZ !?YEAHHHHH

~~SINAVI ANLATTIĞI YERİ ATLIYORUM

Present Mic : Evet şimdi üzerinizi değişin ve başlayalım

Bunları giyersin~~~

.

Yüksek bir silah patlaması sesi geldi bunun ne anlama geldiğini çok iyi biliyordum ve en hızlı şekilde kendimi öne attım ve koşmaya başladım kendimi hava gücüm ile hızlandırıyordum tabi ben kendimi öne atınca herkes şaşkınlıkla bana baktı ve o anda Present Mic :GERÇEK SAVAŞALARDA GERİ SAYIM DİYE BİRŞEY YOKTUR !KOŞUN !KOŞUNNN! Diye bağırdı 5 adet bölge vardı A B C D E ben D bölgesindeydim etrafta Bakugou 'ya dair hiç bir iz bulamayınca sınava odaklanmaya karar verdim bütün robotları yakıyor ve yolumu açıyordum etrafımdaki robotların neredeyse hepsini yok etmiştim etrafımdakiler sinirlenip beni engellemeye çalışıyordu ancak onlara izin vermiyordum su hava ateş ve toprak hepsini tam gücüme yakın kullanıyor ve iyi iş çıkarıyordum etrafta hiç robot kalmamıştı ve herkesin kaçtığını fark ettim arkamı dönüğümde en az 20 metre boyundaki kocaman bir robot gördüm tam arkamı dönüp kaçacakken aklıma bir şey geldi eğer ben bu robottan hiç puan kazanmayacaksam neden bu kadar büyük ? Bu işte bir iş var robota doğru koşmaya başladım arkamdan bir iki kişi delirdin mi diye bağırdı ben aldırış etmeden saldırmaya başladım ancak fazla güçlüydü üstesinden gelemezdim asla ancak bu işe başlamıştım kendimi çok zorluyordum sınırıma oluşalı epeyce olmuştu ve daha çok devam edemeyeceğimi anladım son kez saldırmaya hazırlanırken robot dengesini kaybetti ve yere yığıldı ben de aynısını yaptım sanırım bayılıyordum sonra başımda birinin dikildiğini fark ettim gözlerimi araladığımda şifacı kızı gördüm beni iyileştiriyordu 

Şifacı kız : Oh uyandın mı canım al biraz jelibon ye 💕

Yuriko : Çok teşekkür ederim zahmet verdim

Şifacı kız : Sorun değil canım. Dedi ve arkasını dönüp gitti bende ayağa kalkıp eve gitmek için yola koyuldum Şifacı kız her ne yaptıysa işe yaradığı barizdi

eve geldim anahtarlarımı çıkardım kapıya sokup çevirdim dayım evde değildi yani sonuçta o bir öğretmen ve yoğun biri . Duş aldım ve üzerime rahat bir şeyler giydim

~yukarıdakileri giyersin

yatağıma oturdum aslıda yemek yapmakta pek kötü değildim ama fazla üşengeçtim eve gelmeden önce aldığım bardakta noodleyi çantamdan çıkartıp içine su koyup beklemeye başladım olunca alıp odama girdim bir iki bölüm anime izledim sonra kalkıp bir şeyler çizmeye başladım sonra aklıma kapım geldi ilk ve tek tatil günümü bu şekilde değerlendirmeye karar verdim ve taslağı çıkarttım ve boyaları hazırlamaya başladım saçlarımı yukarıdan bir fırça ile topladım ve boyamaya başladım 

3 saat sonra ~~

3 saatimi aldı ancak değdi

kapı böyle olsunnnnn 💞✨✨

kapım bitmişti kuruması için bıraktım o sırada dayım geldi ve kapımı gördü baya bir şaşırdı 

Yuriko : Beyendin mı ;)

Aizawa : İyi iş çıkartmışsın aferin , gel konuşalım biraz 

Yuriko : Ne yaptım ki ?  

Aizawa : Sınava girdin ya bu gün 

Yuriko : haa tamamdır geldim

*Aizawa koltuğa oturur sen de yanına geçersin *

Aizawa : Duydum ki 0 puanlık robota saldırmışsın niye yaptın bunu zaten geçmen için yeterli puanı toplamıştın ayrıca Mic başlayın demeden kendini içeriye atmışsın 

Yuriko : Dayı sınav değerlendirme komitesinde olduğunu biliyorum -mış -miş eki kullanmana gerek yok. Dedim ,şakayla karışık bilmiş bilmiş bir bakış atarak .Present Mic başla demeden başlamamın nedeni zaten bir silah patlama sesinin duyulmuş olması ve bence bu gayet yeterli bir başlayın komutu baktım kimse başlamıyor 10 saniye bile erken girsem en azından 2, 3 tane robot kestiririm gözüme diye düşündüm zaten ben kendimi öyle öne atınca herkes şok oldu oradan da en az 10 saniye kazandım 0 puanlık robota saldırmamın nedeni ise aynen söylediğin gibi zaten geçmek için yeterli puanım vardı yani kayıp edeceğim pek bir şey yoktu ayrıca her aklı çalışan insan 20 metrelik robotu yenip de 0 puan alınmayacağını anlar yani orada 10 santimlik robot 6 puan 20 metrelik robot 0 puan bu işin içinde bir iş olduğu bariz . Dayım beni şaşkın ama bir o kadar da gururlu bir ifade ile dinledi sonra bana baktı yüzümü iki elinin arasına aldı ve  ;

Aizawa : Seninle gurur duyuyorum Yuriko. dedi bende ona gülümsedim ve teşekkürler dedim. Odama geçtim ve bilgisayarımı açtım e-maillerimi kontrol ederken bir mesaj gözüme çarptı...

evettttttttttt bu bölümlük bu kadar okuduğun için teşekkür ederim gözlerine sağlık

 (～￣▽￣)～💞✨💕