Η Πρώτη Άγαπη

ΑΛΛΑΓΗ

Ο Δημήτρης έπιασε την μπλούζα του γρήγορα από τον καναπέ και την φόρεσε νευρικά.
-Εσείς μας λείπατε τώρα...

Η μαρίνα σίγουρα θα ήθελε να με σκότωσει αν μπορούσε εκείνη την στιγμή.
-Ελπίδα !
Ο Δημήτρης έδειχνε πραγματικά λυπημένος που έτυχε να το δω αυτό.

-Ελπίδα!
-Συγνώμη για την διακοπή,μπορείτε να συνεχίσετε όσο θέλετε!
-Μωρό μου πάμε πάνω!
Με τράβηξε από το χέρι και ανεβήκαμε τα σκαλιά,δεν κοίταξα πίσω δεν ήθελα να κοιτάξω.
(...Νομίζω ότι αξίζω ένα μπράβο ένα μεγάλο μπράβο που το αντιμετώπισα αυτό,ίσως μου κάνει καλό να τον βλέπω έτσι..να βλέπω ποσό αδιάφορος είναι απέναντι μου..)

-Δεν το πιστεύω ότι ήρθε εδώ για να τον δει!
-Το αγόρι της είναι φυσικό είναι να έρθει αν και δεν την θέλω.
-Το αγόρι της..ναι...

Άρχισε να περπατάει νευρικά πάνω κάτω,χωρίς να κοιτάει την μαρίνα.
-Δημήτρη ..μωρό μου πάμε πάνω να συνεχίσουμε αυτό που μας διέκοψαν..
-Μαρίνα σε παρακαλώ,δεν το θέλει η μέρα,θα γυρίσω σπίτι μου!

Χωρίς να αφήσει πολλά περιθώρια στην μαρίνα,της έδωσε ένα πεταχτό φιλί σχεδόν τυπικό,άνοιξε την πόρτα και έφυγε γρήγορα.

«Αυτή η κοπέλα έχει βαλθεί να μου τα χαλάει όλα!Αρκετα!!Αρκετα ήμουν καλή,νομίζω πως ήρθε η ώρα να πονέσει περισσότερο από όσο πιστεύει ότι μπορεί,αλλά πρέπει να σκεφθώ τι να κάνω»

Οι σκέψεις της μαρίνας θα την βασάνιζαν όλο το βράδυ ,μέχρι να βρει κάτι που θα κάνει κακό στην ελπίδα.
Αντιθέτως η ελπίδα ήταν στο δωμάτιο του αγοριού της ,του Δημήτρη.
-Αυτό που είδες κάτω..δεν σου άρεσε το κατάλαβα.
-Δεν ήταν το καλύτερο μου,δεν θα σου κρυφτώ αλλά αυτό με βοηθάει..μαζί με εσένα να ξεχάσω.
-Δεν θέλω κανείς να μπει ανάμεσα μας,δεν θα το επιτρέψω ,είμαι εδώ είμαι για σένα εδώ...
-Είσαι τόσο καλός..θα κάνω τα πάντα για να ξεχάσω αλλά πρώτα θέλω να σου πω κάτι.
-Ότι θέλεις.
-Φιληθήκαμε.
-Τι;Με ποιον;
-Ξέρεις..
-Δεν το πιστεύω..γιατί;
-Άκου με..έγινε αλλά για αυτόν δεν ήταν απολύτως πίστεψε με το έκανε σχεδόν από λύπηση.Έτσι θα τα καταφέρω να ξεχάσω και μαζί με σένα.
-Ξέρει τι νιώθεις για αυτόν;
-Όχι δηλαδή κάτι πήγε να μάθει αλλά καλύφθηκαν όλα.

Με άρπαξε στην αγκαλιά του,καθώς με χάιδευε στα μαλλιά..
-Θα δεις μωρό μου ,θα τον ξεχάσεις μαζί μου..θα είμαστε ευτυχισμένοι.

Κοιμηθήκαμε αγκαλιά,μετά από τόσες άσχημες μέρες ένιωθα ασφάλεια και ηρεμία.
Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε και ο Δημήτρης είχε την ιδέα να πάμε περπάτημα στην παραλία.Με έκανε να καταλάβω πως υπάρχει ζωή εκεί έξω χωρίς δάκρυα.
Καθώς εγώ απολάμβανα την βόλτα μου στην παραλία,η μαρίνα έπρεπε να σκεφτεί κάτι για να μου κάνει κακό.
-Επιτέλους Λένα!
-Τι έγινε πρωινιάτικα;
-Σε χρειάζομαι!Θελω βγάλω από την μέση την χαζοελπιδα που και ο αδερφός μου αλλά και το αγόρι μου έχουν τρελαθεί μαζί της!
-Αυτό το θέλω όσο τίποτα και εγώ,τι να κάνουμε όμως;
-Αχ Λένα με κουράζεις!!Δεν με βοηθάς!Για αρχή θα πάρω το κινητό του αγαπημένου αγοριού μου και θα στης στείλω ένα μήνυμα που θα της φύγει το χαμόγελο τις μικρούλας..
-Ωραία αλλά αυτό είναι κάτι πολύ μικρό,πρέπει να κάνουμε κάτι χειρότερο.
-Ένα ένα Λένα,θα περιμένουμε...οι βιαστικές κινήσεις δεν βοηθάνε!Σκεψου ανόητη!

Την ίδια ώρα ενώ η ελπίδα με το αγόρι της περνούσαν μια ωραία μέρα μαζί,μια μέρα που τους έφερνε πιο κοντά,ο Δημήτρης καθόταν στο δωμάτιο και μονολογούσε και τα είχε βρει πολύ σκούρα με τον ίδιο του τον εαυτό.

"Τι μου συμβαίνει;Δημήτρη λογικέψου είχα την μαρίνα δίπλα μου και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα..το μυαλό μου ήταν στην ελπίδα,δεν μπορεί!Φοβάμαι τον ίδιο μου εαυτό,δεν θέλω να έχω συναισθήματα για την ελπίδα.είμαστε φίλοι από τόσο μικροί τα λόγια της μαμάς της με έχουν επηρεάσει, όμως δεν ισχύουν η ελπίδα με βλέπει μόνο σαν φίλο όμως πλέον δεν ξέρω εγώ πως την βλέπω ΓΑΜΩΤΟ!!!!όταν φιληθήκαμε ένιωσα πως έχει ξαναγίνει μα πως γίνεται αυτό τα έχω χαμένα πρέπει να την δω.!