Αγάπησέ Με (#3 Σαντα Ροζα Τζούνιορ )

64•ΚΩΣΤΑΣ•

Αρχίζω και τρέχω στη παραλία,πάνω στην άμμο.Με κοίταζαν κάποιοι περίεργα που πήγαιναν στο μαγαζί του μπαμπά βέβαια αλλά τόσα που έχω στο μυαλό μου αυτό είναι το τελευταίο που με νοιάζει.

Δεν σηκώνει τα τηλέφωνα.Δεν θα θέλει να με δει μπροστά στα μάτια της.
Αυτό ήταν.

Έχασα ακόμα και αυτό που είχα.Που στέλναμε γράμματα και που περίμενα να μάθω τα νέα της,να μάθω πως είναι κάθε φορά.

«Κώστα;»ακουω και σταματάω επειδή κάποιος είναι ακριβώς μπροστά μου και μου κόβει τον δρόμο.

Κράταγε μια κίτρινη ομπρέλα και φόραγε ένα χακί μπουφάν και μπότες.
«Μωρό;»λεω.

Ήταν σοβαρή.
«Τρέχεις στην βροχή;Θα κρυώσεις...»λεει σιγά.

Ούτε ένα χαμόγελο δεν μου ρίχνει.Εκεί ξέρεις ότι τα πράγματα είναι σοβαρά.

«Σε πήρα.Πολλές φορές»λέω αφού θα μπορούσε να το σηκώσει μια φορά από τις εκατό.

«Έχεις δίκιο.Είχα το κινητό μου στην άκρη.Ήθελα λίγες μέρες να...ξέρεις....»λεει.
«Δεν χρειάζεσαι κάποιες μέρες Μωρό.Αν σηκώνες το τηλέφωνο σου θα σου έλεγα ότι λυπάμαι για όλα αυτά που έγιναν εκείνη την νύχτα και θα τελειώνε όλο αυτό.»λέω.

Εκείνη με κοίταζε διαφορετικά από κάθε άλλη φορά.Και νιώθω μαλακας αυτήν την στιγμή.
«Καλύτερα να φεύγω»λέω και πήγα να φύγω όταν το χέρι της πιάνει το μπράτσο μου.

«Πάμε λίγο στην Καλυψώ να μιλήσουμε;»με ρωτάει μετά.

                                        ***

Κοιτάω γύρω γύρω.Δεν έχει αλλάξει απόλυτος τίποτα.

«Θες να σου φέρω μια πετσέτα;Είσαι βρεγμένος...»με ρωτάει.
«Όχι.Καλά είμαι»λέω καθώς βγάζω την ζακέτα.

Παρατηρώ πάνω στο τραπέζι ένα μπλοκ.Από τα ίδια χαρτία που μου έστελνε τα γράμματα.Εδώ δηλαδή τα έγραφε;

Πήγε να μιλήσει αλλά ο κεραυνός έξω την σταμάτησε.Ακουγόταν δυνατά.

«Χαμός έξω έτσι;»λεει.

Το καταλαβαίνω ότι προσπαθεί να κάνει όλα όπως πριν.Λογικά αυτό θα θέλει.Για αυτό ήθελε να μιλήσουμε.

Το έχω ξαναπεράσει άλλωστε αυτο.Με το σχεδόν φιλί στην αποθηκη.

«Μωρό...»πήγα να μιλήσω αλλά κούνησε το κεφάλι της σαν να μου λεει να μην το κάνω.

«Θα μιλήσω εγώ πρώτα οκ;»λεει.Δεν μπορούσα παρά να συμφωνήσω.

«Κώστα το κατάλαβα.Τα κατάλαβα όλα»λεει.