ÖLÜMÜN SESİ

HUZUR

Arkamı döndüğümde bana doğru koşuyordu. Siyah ütülü bir kumaş pantolon bir beyaz gömlek üzerine siyah ceket giymişti.

Ne saçmalıyordum ben bir iki dakika

kendimi toparladıktan sonra "Anne"diye bağırmıştım.

Sarılmıstık bize kendimi çok güvende ve huzurlu hissediyordum. 2 dakika böyle kalmıştık. Bu anın hiç bitmesini istemiyordum. Gözlerimden iki yaş akmıştı.

Annem ağlamaklı bir ses ile

-seni çok özlemişim, dedi.

anneme bakıp şunları söyledim

-neden geliceğini söylemedin

1 dakikalık bakışmadan sonra anneme

-hadi eve gidelim konuşacak çok şeyimiz var.

Bana bir gülümseme atıp

-konuşacak çok şeyimiz var da yapacak daha çok şeyimiz var ne de olsa yarın doğum günün

gözlerim dolmuştu ben bile doğum günümü unutmuşken annem unutmamıştı ve bir anda kolumdan tutup hızlıca yürümeye başladık. Tüm yol boyunca konuşmuştuk

Annemi çok özlemiştim yol boyunca ona sımsıkı sarılıyordum. Eve gelmiştik. Kapıda büyükannem bizi karşılıyordu. Doğruca büyükannemin yanağına bir öpücük kondurup kulağına şunları fısıldadım

-biliyordun değil mi annemin geliceğini

büyükannem hemen iki elimide tutup şunları söyledi

-onu annene sormalı senin gibi bende yeni öğrendim.

İkimizde anneme bir bakış attık o anda annem kahkaha atmaya başladı ve şunları söyledi

-eğer bu hızla devam edersek doğumgününü yetiştiremez ve eğer doğumgünü kutlamazsak tekrar 17 yaşında kalırsın deyince içimde bir şeyler olmuştu. Annem her doğum günümün arefesinde bu sözü söylerdi.Tam 5 yıldır bu sözü duymuyordum. Annem 5 yıl önce işi için yurtdışina çıkmıştı ve beni büyükanneme bırakmıştı. Babam ben 5 yaşındayken trajedik bir trafik kazasıyla hayatını kaybetmişti ve ben o zaman daha çocuktum şuan babamı sadece fotoğraflardan tanıyordum. İçimde yine bir ateş belirmişti bıraksalar içimi kusarcasina hüngür hüngür ağlamak istiyordum.

Annem yanıma gelip bir şeyler fısıldamıştı kulaklarıma

-Seni çok seviyorum ve bir daha seni asla bırakmıyacağım

Annemin bu sözüyle gözlerim faltaşı gibi açıldı.Ben olanları anlayana kadar annem içeri fırlamıştı bile

Hemen annemin peşinden koşup olanları sorucaktım ki annem hemen elime doğum günü kartlarını sıkıştirip zaman kaybetmeden arkadaşlarının isimlerini yaz, dedi.
İçimdeki mutlulukla kartların hepsini havaya fırlatıp anneme sarıldım.
Gözlerimi kapattim kendimi çok guvende hissediyordum.
Doğum günü kartlarının hepsi üzerimizden süzülüp bir tarafa dağılmıştı. Annem alnıma bir öpücük kondurup şunları söyledi
-Bayan hemen bunların hepsini toplayıp sana söylediklerimi yap dedi ve yüzünde bir gülümseme ile yukarı çiktı.
Kartaları toparlamaya başladıktan sonra isimleri yazmaya başlamıştım.
Velma,Sally,Tashia,Radley,Jamie...
Kendimi kartları hazırlamaya kaptırtmıştım birden gelen telefin sesiyle irkildim.
Annemin telefonuydu.
Anne! Anne! duymuyordu Büyükannemle konuşuyorlardı, neden bu kadar çok konuşuyorlardı off telefon çalıyordu. Önemli bir şey olucağını düşünüp açtım
-Alo.Daisy hemen konuşmamız lazım çok acil!