Hidden

Chapter 61

''Γιατί να μην με ενδιαφέρει;; Ανησύχησα τόσο πολύ.'' Το χέρι του πάει στα μαλλιά του, όπως κάνει όταν έχει στρες.

''Συγνώμη Harry.'' λέω ξανά.Ισως έχει δίκαιο.Δεν έπρεπε να φύγω χωρίς να του το πω.

Νεύει, ξεφυσάει και βάζει τα χέρια στις τσέπες του.

''Εχει πολύ κρύο, δεν μπορούμε να μιλήσουμε στις σκάλες;'' ρωτάω.

Χαμογελάει. ''Νόμιζα πως είσαι από την Νέα Υόρκη'' λέει όσο μπαίνουμε μέσα.

''Είμαι αλλά έχει πάρα πολύ κρύο εδώ.''

''Συμφωνώ''

Σταυρώνω τα χέρια μου.

''Λοιπόν, ας πάμε κάπου.'' μου λέει.

''Τι;Εχουμε δουλειά.'' 

''Και;''

''Και δεν μπρούμε απλά να φύγουμε.Αυτές είναι οι δουλειές μας Harry δεν είμαστε στο λύκειο''

''Ελα τώρα, είναι μόνο μια μέρα.Εκτός..και αν είσαι πολύ καλοηθής.'' χαογελάει.

''Δεν είμαι.''

''Τότε έλα μαζί μου.''

''Που;;''

''Κάπου''

''Τι γίνεται αν θέλεις να με δολοφονήσεις αυτή τη φορά;;''

''Είναι δημόσιος χώρος ορκίζομαι.''

Ξεφυσάω. ''Θα καταλάβουν ότι λείπουμε''

''Οχι, μόλις κατέβουμε θα πας στο γραφείο του Greenman και θα του πεις πως έχεις οδοντίατρο εντάξει;''

''Καλά, εσύ όμως;''

''Θα του πω ό,τι του λέω πάντα.''

''Και τι του λες;''

''Η ηλικιωμένη μου γιαγιά με πήρε τηλέφωνο και επειδή έχει αμνησία, όταν με θυμάται είναι κάτι πολύ σημαντικό.'' λέει με περηφάνια.

''Είσαι διάολος'' κουνάω το κεφάλι μου και γελάμε.

 ''Διαβολικά έξυπνος''

 ''Νόμιζα ότι ήσουν θεός.''

 ''Σωστά.Διαβολικά, θεικά έξυπνος.''

Κουνάω τα μάτια μου.

''Λοιπόν, πάνε.Συνάντησε με στο αμάξι μου.Θα έρθω 15 λεπτά μετά από εσένα.''

Ξεφυσάω. ''Καλά''

Κατεβαίνω τις σκάλες και φτάνω στο γραφείο του.

Μιλάει στο τηλέφωνο όταν μπαίνω και μου κάνει νόημα να περιμένω λίγο.Εγώ νεύω και στέκομαι ήσυχα μέχρι να τελειώσει.