Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bir 2011 Kasım'ı... Ömür boyunca unutmayacağım bir andı Gizem'in Beyaz Show'daki hali. Ellerini önünde birleştirmiş, başı hafifçe eğik, konuşmadan önce parmak kaldıracak kadar saygılı... Aynı zamanda müthiş öfkeli, şaşkın ve isyankâr. Öğretmenin çektiği, sınıf arkadaşlarına "Babam inşaatlarda çalışıyor, delik botlarla geziyorum ama okulda şımarıklık yapmıyorum; sizi her şeyiniz var ama hep düzeni bozuyorsunuz." dediği youtube videosu çok izlenince televizyona çıkarmışlardı Gizem'i.
Orada da toplumun kendi gibi layık gördüğü yere isyan ediyordu.
Bir stüdyo dolusu seyirci "büyümüş de küçülmüş" kıza kahkahalarla gülerken şaşkın gözlerle bakıyor, çatık kaşlarını bir kez olsun kaldırmıyordu. Karşısındaki kitle sinirlerini bozmuştu. "Ne gülüyorsunuz" dediğinde insanların kendisine gülüyor olmasına kızmıyor, anlattıklarında gülünecek ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. İsyan ettiğin gerçeklerle başkalarının da isyan etmemesini aklı almıyordu.
Sadece öğretmenine engel olan valinin değil, anlattığı acılar karşısında kahkaha atmaktan utanmayan herkesin "kalıbına tükürecek" kadar öfkeliydi.
O programdan kısa süre sonra, şofben zehirlenmesi sonucunda 11 yaşındaki ablasıyla beraber hayatını kaybetti.
Günün birinde hikayesini herkese anlatmak için, onu eski bir gazete kupüründe tarihin acımasız unutkanlığına terk etmemek için kendime verdiğim sözü hiç çıkarmadım aklımdan. Ne şekilde olacak bilmiyorum ama bir gün bu hikâyeyi anlatacağım.
"Ne gülüyorsunuz?" diyeceğim sonunda da. "Anlatılan sizin hikâyeniz değil mi?"
