Thunder and Miss Private Nurse

Chapter Three

"This isn't it should be," irritadong sambit ni Bella, habang pasalampak na naupo sa sofa.Umuwi siya sa bahay nila para ipaalam sa mga magulang niya na magiging private nurse muna siya pansamantala.Stay in kasi ang nakalagay sa kontrata kaya for sure months ang lilipas bago siya makadalaw sa mga ito.

"You just have to try it. Kapag 'di mo kaya, eh 'di umayaw ka," sabi ni Candy ang pinsan niya at kababata na rin.Fussing around the place, arranging magazines in a pile next to her.Pinagpagpag rin nito ang cushion sa may sofa. "Atsaka, kaya mo naman sigurong alagaan 'yun. Hindi naman siya totally baldado, 'di ba? He can still move and talk, right? It ain't no joke."

"Hopefully, I can survive," ani Bella sa pinsan.Pinaikot pa ang mga mata.

"Bakit prinsipe ba 'yung aalagaan mo para hindi ka maka-survive?"

"Hay naku, hindi mo lang alam?" ani Bella sa pinsan. "Prinsipe talaga siya."

"Ay talaga? Kaloka naman 'yan?" ani Candy.

"He isn't just an ordinary patient. I have to be careful you know? Gosh! He's a rich kid. I feel like I was putting myself into danger," may pagka-exageratted niyang sabi.

"Tell me about it?" Candy said gloomy.

"He's a jerk!" nakalabing sagot ni Bella sa pinsan.

"Paano mo nasabi? Did you met him already?" curious na tanong ni Candy.

"Ay, hindi pa," kataas ang kilay niyang sagot.Pinag-cross pa ang mga kamay.At nag-ngunguso-nguso sa hangin.

"Bruha!" sigaw ni Candy sa kaniya. "Hindi pa pala kayo nag-kikita tapos jerk na siya agad? Hello te? Are you dreaming?"

"Hindi ako nanaginip, Inday. Akalain mo nakalagay sa contract namin. You can't fall inlove with your patient. Gosh! Prohibited ang Kulog na 'yon. Ambisyoso?" gigil na sabi ni Bella sa pinsan.

"Para 'yun lang? Masyado mo namang dinidibdib," aniya.At sinamahan pa nito ng halakhak na lalong nagpa-inis sa kaniya.

"What's funny?" she asked frowning her forehead.

"You," mabilisan nitong sagot.

Kinuha niya ang cushion na nakapatong sa legs niya at biglang pinaghahamapas iyon sa pinsan. "Walanghiya ka! Iniinis mo ako! Bruha ka!" aniya at pinalo-palo niya si Candy sa balikat. "Ito dapat saiyo! 'Yan, yan!" Tawa lang naman ito ng tawa sa kaniya.At siya naman ay gigil na gigil dahil nahulog na naman siya sa kanyang pagiging pikunin.

"Okay, that's enough," awat ni Candy sa kaniya. Nag-seryoso na muli ito.Tinitigan siya sa mata.

"What?" naiilang niyang tanong.

"Seryoso ka na ba talagang pumasok bilang private nurse?" tanong nito.

"May isang araw pa ako para mag-isip," aniya. "Hanggang ngayon nag-dadalawang isip pa rin ako. But it was a good apportunity na rin kasi nga malaki ang sasahurin. Within three months I can already fully-paid my apartment," amin niya  kay Candy.

"Then grab it. Isipin mo na lang parang nasa hospital ka lang. At nag-aalaga ng pasyente," ani Candy sa kaniya.

"Iyon na nga, eh. New patient, new world, new challenge. Paano kung pangit ang ugali ng Kulog na 'yon? Baka pag-hindi ako makapag-timpi at sinumpong ako nang tampo. Aawayin ko lang siya," aniya dito.

"Kaya nga subukan mo. Paano mo malalaman kung 'di mo susubukan."

"Iyon na nga, once I sign the contract hindi na ako puwedeng umayaw. Gosh! Kakaiba silang pamilya. Nakakatakot. Parang binebenta ko na ang kaluluwa ko sa kanila," ani Bella sa pinsan.

"'Yun lang ang masakit," natatawa nitong muling sagot.

"Ano na namang nginingiti-ngiti mo? Seryoso ako dito?" padyak niyang sita sa pinsan.

"Mabuti pa kumain na lang tayo," pang-iiba nito sa usapan. "Nagugutom na ako, eh. Sarap pa naman ng luto ni Tita," aniya at ang  tinutukoy nito ay ang nanay niya. "Mamaya na lang natin 'yan pag-usapan." ani Candy.Nagtungo na ito sa kusina at naghain na nga ng makakain.Hinayaan na lang niya ang pinsan.Pinanood niya ito habang nakasandal siya sa may pintuan.Nang ma-set na nito ang lamesa ay na-upo na rin siya at sinabayan niya itong kumain.

Nang matapos silang kumain ay muli siyang nagkuwento sa pinsan.At ganoon pa rin ang mga sagot nito sa kaniya.Dinadaan siya nito sa biro o 'di naman kaya ay tatawa-tawa lang.Tuloy  hindi niya matapos-tapos kung ano ang magiging desisyon niya.Hindi man lang kasi ito marunong mag-bigay ng payo.Kaya naman umuwi siya sa kanyang apartment na nganga at walang narinig na tamang payo.Kaya naman wala rin siyang kasiguraduhan sa kaniyang sarili kung pipirma ba siya o hindi.Dahil tuwing tatanungin naman niya kasi ang pinsan niya ay ang lagi nitong sagot ay bakit hindi raw niya subukan.Naloloka na talaga siya.Inis na sinabunutan ni Bella ang sariling buhok.Napabuntong-hininga din siya.

Sakto namang pag-labas niya ng banyo ay tumunog ang kanyang cell phone.The caller is unknown.
Kinabahan tuloy siya kung banko na naman ba ang tumatawag at sasabihin sa kaniya na kapag hindi pa siya nakabayad ay hihilain na nila ang kaniyang kotse o 'di naman kaya ay palayasin siya sa kaniyang apartment.Bago pa niya nasagot ang tawag ay namatay na ito.Nauna kasi ang mga haka-haka niya kaysa sagutin ang caller

"Ay, kainis talaga!" Muli niyang pang-gigil saka ibanato ang cell phone sa kama.Padapa din niyang ibinagsak ang katawan. Shit! mura niya. Isang araw na lang. Ano na Belicia Apolinario? Kaya pa ba? Yes or no?What the shit! For the first time in her entirely life ngayon lang siya  nahihirapang mag-desisyon ng ganito.Parang mas mahirap pa kaysa sa mga nag-daang exam niya noong kumukuha siya ng board exam.

She was so dramtically thinker.Kung may pagkakahalintulad siya kay Thunder ay iyon ang pagiging hot temper nila pareho.They don't accept jokes.Kapag seryoso ang usapan huwag haluan ng biro.Nakaka-init ng ulo kasi.They have both that kind of insecurities.They both serious in life and never takes jokes.Yung hindi nila kayang tanggapin ang biro na ibabato sa kanila.

Thunder dreamt that he can walk again.This time he can able to go back to work.He was excited to meet his clients and talk about business to them.But suddenly, his eyes cought an attention into a blurred lady.She was wearing a blue blouse and blue pants.Habang papalapit sa kaniya ang imahe ay pilit niyang inaanig ang mukha ngunit ang malinaw na lumilitaw sa kaniyang paningin ay ang uniform nito.Her head is shaking like it'a a warning.Tuluyang lumantad sa harapan niya ang uniform ng babae.Doon niya pagtanto na, she was a nurse.

Agad kumunot ang makanis na noo ni Thunder.Nais niyang komprontahin ang babae kung bakit ito naroon sa kanilang kompanya.At kung bakit siya nito sinundan sa trabaho.Why this girl suddenly appeared?Hila ang braso ng nurse ay inilayo niya ito sa mga nagkukumpunang kliyente.
Dinala niya ito sa isang silid.Galit na isinarado niya ang pintuan.

"What the hell are you doing here?" Thunder asked in a loud tone.

"I'm your nurse," simpleng sagot ng babae.Kalmado ito at tinaasan pa siya ng kilay.Kung galit siya ay galit rin ang mukha ng babae

"I don't need you. As you can see, I can walk on my own," ani Thunder.

"That's not true," aniya.

"Hey, I don't want to waste my time with you. And I'm not joking. As you can see, I have so many clients to talk and this is my very important meeting. So, will you please, be gone," anito.

"Hoy, Kulog! Nanaginip ka lang! Kaya gumising ka. Ambisyoso! As you can see, as you can see ka diyan?" Sigaw ng nurse na agad ikinagulat ni Thunder.

He suddenly jumped into bed by those shouts.Napamura siya at napahawak sa pisngi.Panaginip lang pala ang nangyari sa kaniya.Pero bakit parang totoo.Bakit parang hindi panaginip lang?At ang boses ng babae sa paniginip niya. Shit! mura ni Thunder. Your crazy bitch! How could you appear in my dream? Are you a witch girl? I will squeezed like a lemon bitch!

###
Panaginip pa lang 'yan😂✌️ Paano na kaya kapag nag-kita na sila?Be ready mga kalhabz...