He Saved Me From Pain For Only Nine Hours (COMPLETED)

HSNFPFONH: 8:00-9:00

"ARGHHHH!!! I HATE THIS FUCKING LIFEEE!!" Malakas kong hiyaw na doon ko na ibinuhos ang buong lakas ko.

I'm here in the park, eight in the morning. May kung anong kirot sa aking dibdib ang naramdaman ko. Unti-unting nagsipatakan ang mga luha ko and I can't stop it from falling.

"Bakit ba lagi na lang ganito? Bakit ako pa?" Halos maupo at malugmok na ako sa damuhan sa sobrang pag-iyak ko.

My dad left us when I was just fourteen years old then my older sister died when she's delivering her first born baby. And now, my mother is suffering from breast cancer.

I just hate this life!

Why of all people ako pa!?

"Everything happens for a reason young lady" napaangat ang ulo ko sa lalaking nagsalita sa aking tabihan, sinasabi ang gasgas ng kasabihan.

"Don't hate your life. Love it instead" dagdag nya pa bago umupo sa tabi ko at tumingin sa kalawakan.

"You don't know anything to say that and you're not in the position Mister" malamig kong tugon sa kanya pero nginitian nya lamang ako na syang nagpagaan ng aking loob sa hindi malamang dahilan

"Alam mo bang hindi lang ikaw ang nagdadanas ng ganyang kabigat na problema? To be honest, may mas mabigat pang pinagdadaanan ang mga nakapaligid sayo." Tiningnan ko sya pero hindi naman sya nakatingin sa akin.

May point naman sya eh pero sabi nga nila may kanya-kanya tayong paraan para malampasan iyon and crying is my way. He can't blame me.

"Don't give up. Just fight at kapag nalampasan mo na yun, smile and continue to do the things na naudlot dahil sa may inayos kang isang problema"

"How can I enjoy this day if I'm in ultimate pain?" Natanong ko at muling tumulo ang luha sa aking mga pisngi.

Naramdaman ko na lang na may malambot ng bagay and dumampi sa aking mga pisngi. He's wiping my tears through his fingers.

"If you will let me to be your happy pill even just for today, I will be." Nakangiti nyang tugon sa harap ko habang nakalahad ang kanyang palad.

Wala naman sigurong masama kung sumama ako sa kanya diba? Mukha naman syang walang gagawing masama.

Kinuha ko yung kamay nya na nakaaro sa harapan ko.

As I hold his hand buong akala ko ay dadahandahanin nya ang pagtulong sa akin para makatayo but fvck!

He run faster as he could kaya wala akong nagawa kundi tumakbo rin nang mabilis para hindi magdagasa o matumba.

"Hey!" I called but he just laughed na parang enjoy na enjoy sa nakikitang ekspresyon ng muka ko.

Muntik na akong madapa but thanks God I managed to balance kaya hindi ako nadapa. Malapit na kami sa kabilang dulo ng park kaya binilisan ko pa lalo ang pagtakbo. Humarap ako sa kanya habang tumatakbo ng patalikod habang hawak-hawak pa rin ang kamay nya. Inilabas ko ang dila ko at binilatan sya pero sa hindi inaasahang pagkakataon, nadulas ako ngunit bago pa ako tuluyang lumanding sa damo ay nahila ko na ang kamay ng lalaking kasama ko ngayon

"Shit!" He cursed.

Tinangka pa nyang magbalance pero huli na ang lahat.

His lips fall unto mine as we landed on the ground. Kitang kita ko ang panlalaki ng mata nya as would I.

That was my first kiss at ang masama pa ay sa hindi ko kilala!

My gosh!

"I'm sorry" nahihiya nyang sabi kaya naiilang ko syang nginitian nang makaupo na kami sa damuhan.

I don't know why, pero parang nabitin ako dun and I want more.  Ilang ulit akong nailing dahil sa sariling naiisip. It can't be...

"No, it's my fault. I'm sorry" nakangiti kong sabi sa kanya and then he manage to smile kahit naiilang sya.

"Tara kain ng ice cream?" Nakangiting yaya ko sa kanya para maibsan ang tensyon sa pagitan naming dalawa.

He just nooded at umunang tumayo para maalalayan akong tumayo.

"Anong gusto mong flavor?"

"Anything. Kung ano yung available" sagot ko at sumilay ang ngiti sa labi nya.

May mali ba sa nasabi ko?

Hindi naman kase ako choosy. Kung anong meron yun ang kakainin ko. That's what I learned from my parents back then. Learned to appreciate things kahit pa iyon na ang pinakacheap na bagay sa mundo. At least you have one.

"Manong dalawa pong cookies and cream."

"Ito hijo oh..." Kinuha ko yung dalawang ice cream dahil kumukuha sya ng pera sa wallet nya.

"Salamat hijo. Nga pala, bagay kayo ng kasintahan mo. Sana ay kayo na hanggang huli." Nakangiting sabi ni manong na syang nagpapula ng aking pisngi.

Bagay daw kami? Kinilig ako pero slight lang. Kahit hindi ko pa kasi sya kilala, magaan ang loob ko sa kanya. Ewan ko ba.

Basta, there's something about him na parang connected sa buong pagkatao ko kaya ganoon na lang ako kakomportableng kasama sya.

~HESAVEDMEFROMPAINFORONLYNINEHOURS