Unfamiliar Feeling Called, Love?

Chapter 45: FINAL

KISHA's PoV

"Stop!" inis ko'ng hinawi ang kamay ko from Harvey. We stopped under an acacia tree where wala masyadong tao, at pareho kaming may mabibigat na hininga at inis na titig sa isa't isa.

"You asked him out? Akala ko ba bonding natin 'to?" bungad niya agad n tanong sa akin.

"Yun nga Harvey, akala ko ba bonding natin 'to?" ganti ko rin sa kanya making him explain what just happened there.

Napabuga siya ng hangin at napatingala sa ere na animo'y pinapakalma ang self niya, "Kisha hindi ko in-expect na si Shami nagbigay no'ng ticket na nakita ko sa ibabaw ng notebooks ko na nasa loob ng drawer ko kasi akala ko ikaw, like what you texted me na nasa notebook na nasa drawer ko yung ticket."

"Yung sabi ko, 'inipit' ko sa notebook, hindi 'nasa ibabaw'. Gawd Harvey!" sigaw ko naman sa kanya.

"Fine, I'm sorry. Eh ikaw, ba't kasama mo siya?" ganti naman niya.

"Si Jhared?"

"Yup, si Jhared, ba't kasama mo siya?"

"Because I asked him out." confident ko namang sagot.

"You what?!"

"I asked him out." ulit ko pa.

"Akala ko ba bonding 'lang' nating magkakaibigan 'to?" inis namang tanong ni Harvey.

"Well, he just wanted to attend eh, dapat ba'ng i-deprive ko siya? And by the way lang ha, kasalanan ko ba'ng inindian tayo ni Hannah? Ha?!" giit ko naman.

I saw him napabuga pa ng hangin. Silence elapsed the next moment.

But after a few minutes he broke the silence, "At least you had fun with him."

"What the hell Harv?"

Oh, right, Harvey is still courting me nga pala.

I heaved sigh, nagi-guilty na naman ako.

"Don't get worried Zaxisha. It's fine." sabi niya, tumahimik ako.

"I know, you're feeling guilty now, for forgetting me habang kasama mo siya." sabi pa niya, I looked down.

Jeez, he might be feeling the pain I've felt earlier despite the differences in terms of context. Ako, hindi naisip ni Jhared na naglagay ng ticket, while siya, hindi ko naisip habang kasama si Jhared.

"As long as you're happy with him Zaxisha, then it's alright with me."

I spoke up, "Harvey, I'm sorry."

"Don't be Zaxisha, ako dapat ang humihingi ng sorry sa'yo. Nang dahil sa akin nawawalan ka ng kalayaang sundin ang puso mo. Kasi, sa halip na pagmamahal yung pinaparamdam ko sa'yo, pagiging guilty yung naipaparamdam ko, and I hate it when you feel guilty nang dahil sa'kin, and it hurts knowing ako yung pumipigil sa'yong sundin ang puso mo."

Nanatili ako'ng tahimik. Who would ever thought we would end up in a serious conversation like this?

"Mahal mo rin siya 'di ba?"

"Harv-"

"You don't have to hide it Zaxisha, alam ko'ng mahal mo rin siya." he cut me off, I know who he's referring to.

"I... I do." pag-aamin ko.

I heard him heave a sigh again, I'm aware, hindi ako insensitive na nasasaktan ko siya ngayon.

"Tanggap ko na Kisha. From the very start I know I never stand a chance to make you mine. Alam ko'ng may gusto ka sa kanya kahit hindi mo pa sabihin, kasi, 'yon ang nakikita ko sa mga mata at sa mga kinikilos mo." Harvey said, calmly.