El Filibusterismo (Script)

KABANATA 31: SI ANG MATAAS NA KAWANI

KABANATA 31/EKSENA 31: SI ANG MATAAS NA KAWANI
Kawani: Si Pade Camorra ay linisan ang lugar ng tiyani at nagtuloy sa maynila tungkol naman sa mga bilanggo ang unang nakalaya ay si Macaraig at ang huli’y si Isagani. Tanging si Basilio lamang ang hindi nakalaya. Patawrin po ninyo ko sa aking sasabihin kamahalan. Ang binatong si Basilio ayon sa sabi sa aki’y nag-aaral ng medisina at ang lahat ng guro niya’y pumupuro sa kanya kung hindi sya papalayain. Masasaya ang lahat dahil sa taong ito na siya magtatapos.
Heneral: Sa palagay ko’y makakabuti kung patuloy syang mapiit.
Kawani: Ngunit ang tingin ko’y walang kinalaman ang binatang iyon sa lahat.
Kalihim: Ngunit nahulihan siya ng mga aklat.
Heneral: Magsabing tunay kung paruruhasan siya. Madalas na kailangang ipailalim ang ikabubuti ng isa sa ikabubuti ng marami. Higit pa riyan ang ginagawa ko sapagkat nagpapanatili ko ang nanganganib sa batas ng kapangyarihan. Dahil sa ginagaw ako, naisasaayos ang mga kamahan n gating pinuno at ng iba.
Kawani: Ngunit hindi nyo po ba kita katatakutan ang mapagbibintangan?
Heneral: Wala akong dapat ikatakot sapagkat may kapangyarihan akong humatol ayon sa sariling kapasiyahan, hindi ako maaring isakdal ng isang alila sa hukuman.
Kawani: Ngunit paano ang bayan?
Heneral: Anong mayroon sa akin ang bayan? Utang ko bas a kanya ang aking katungkulan? Siya ba ang humirang sa akin?
Kawani: Hindi nga kayo hinirang ng bayang Pilipino, kaya dapat ninyong pagpakitaan ng mabuti ang mga Pilipino sapagkat nang pumarito kayo’y ipinangako nunyo ang makatarungang pamamahala.
Heneral: Hindi ko pinipilit na makihati ang sinuman sa aking pananagutan.
Kawani: Hindi nga po. Ang inyong kamahalan ay hindi namimilit sa kanyang pananagutan, matagal na panahon na din ang aking pagsasawalang kibo. Ayaw kong mahiwalay ang Pilipinas. Ang walong milyong mamayang masunurin at matiis na namumuhay sa walang pag-asa at kabiguan. Ayaw ko ring dungisan ang aking mga kamay sa pamamagitan ng di makataong pag sasamantala sa kanila. Pinangakuan nila ang mga pulong ito ng pagaampo’t katarungan at ngayon pinaglalaruan natin ang buhay at kalayaan ng kanyang mga mamamayan. Pinangakuan silang liwanag ngunit binubulag natin pagkat natatakot tayong Makita nila ang ating kalaswaan. Kung ang mga bagay-bagay ay ‘di bubuti ay maghihimagsik sila baling araw. Kapag nagkaganon, papanig sa kanila ang mararangal na tao.