My Life

My life (hoofdstuk 4)

4.

Lief Dagboek,

Ik heb een raar gevoel, er gaat iets fout. Vandaag of morgen, binnenkort. Ik weet niet wat het is, maar ik kan er niet door slapen. Ik weet niet wat ik er mee moet. Ik kan niemand bellen, het is 3 uur 's nachts! Ik vraag me af of ik hier mee bij Bo terecht kan. Misschien.. ik weet het niet. Ik vertrouw haar wel hoor, maar ik weet niet. Ik heb het idee dat ik niemand nog echt kan vertrouwen na wat er is gebeurd afgelopen weekend. 

XLuna

Ik kijk rond en zie mijn bewaardoos staan. Ik sla de deken van me af en stap in m'n sloffen. Ik doe de lamp aan en ga op de bank zitten met de doos op mijn schoot. Voorzichtig open ik hem en een stoffige geur komt me te gemoed. Ik pak een kaart. 

Gefeliciteerd Maantje! Alweer 10 jaar! Kus, Oma 

Ik glimlach. Ik heb maar 1 van mijn oma's gekend. Ze was super lief en ik kwam vroeger elke dag bij haar. Vlak voordat we gingen verhuizen is ze overleden aan kanker. Ik pak de doos voorzichtig uit. Net als ik denk dat ik alles gehad heb en alles er weer in wil doen, zie ik een vakje in de doos. Ik frons mijn wenkbrauwen en open hem dan voorzichtig. Als ik zie wat er ligt laat ik meteen de deksel weer dicht vallen. Mijn hart slaat 3 x zo hard als normaal en snel gooi ik alles weer in de doos. Ik spring in bed en knip mijn licht uit. "fuck.." vloek ik zacht. 

"Luna?... Luna?.... LUNA!" Ik word wakker van het gegil van m'n moeder. Ze staat naast mijn bed. "hmm..?' slaperig kijk ik haar aan. Ze heeft rode ogen en tranen staan in haar ogen. Ik ben meteen klaarwakker. "wat is er?!" ik ga recht op zitten en kijk haar vragend aan. Ze gaat naast me op bed zitten. "Lieverd, papa.. hij moet naar het ziekenhuis. Doe snel wat aan" Met grote ogen kijk ik haar aan. "Wat..hoezo.." "toe nou, snel" ik spring uit bed en val bijna om. Ik blijf even staan. "Te snel op gestaan" mompel ik meer tegen mezelf dan tegen mama. Ik pak de eerste beste trui uit de kast en een normale spijkerbroek. Mijn haar doe ik in een knot en m'n make-up laat ik zitten. Ik sprint naar beneden waarbij ik bijna van de trap donder. Papa ligt op de bank en mijn moeder zit naast hem. Ik hoor in de verte sirene's. "wat is er gebeurd?!" Mijn moeder huilt en aait over mijn vaders haren. Zijn ogen zijn dicht. Ik val voor de bank op mijn knieën. "Pap..." hij ademt zwaar. Ik hoor de sirene nu duidelijk. "Ik doe de deur alvast open" Mijn moeder knikt bijna onzichtbaar en ik spring op. Net als ik de deur open doe, staat de ambulance voor de deur. Een paar broeders stappen uit en lopen langs mij heen naar de woonkamer. Ik hou de deur open voor ze en laat hem dan open staan. Ik sta bij de deur. Ik hoor wat gemompel. Ik weet dat mijn moeder nu liever niet heeft dat ik alles hoor. Ik ga op de trap zitten en een traan rolt over mijn wang. Ik hoor wat gestommel in de kamer en dan lopen de broeders weer voorbij, dit keer met een brancard tussen hen in waar papa op ligt. "Lieverd, ik ga mee. hier is €20, koop maar wat eten voor jezelf. Ik bel je nog wel en ik weet niet hoelaat ik thuis ben" Ik kijk haar verbaasd aan met grote ogen. Ik wil nog zeggen dat ik mee wil, ik wil weten wat er is met papa. Maar ze loopt de deur al uit. "Verdomme" vloek ik zacht. Ik laat me van de trap glijden en zit nu op de grond. Een traan loopt weer over mijn wang, een volgende ook en voor ik het weet zit ik huilend op de grond, leunend tegen de muur. Er word op de deur geklopt. Ik kijk op en zie Bruno staan. "Ik zag ambulances.... wat is er gebeurd?" Hij komt binnen en gaat naast me zitten. Ik haal mijn schouders op. "ga weg" Ik wil niet alleen zijn, ik wil niet dat Bruno weg gaat. Maar er is iets wat me zegt dat hij weg moet. "Ga nou weg Bruno, ik wil alleen zijn" Hij schud zijn hoofd. "je moet niet alleen zijn als 1 van je ouders net op de brancard is weggegaan" "Ik wel, ga weg of ik bel de politie dat je inbreekt!" Ik word boos en sta op. "woow. Ik wil ook alleen  maar helpen Rainbow" Ik vloek binnendsmonds en bedenk me dan hoeveel ik wel niet vloek. Ik wijs naar de deur als teken dat hij moet vertrekken. Hij steekt zijn handen op en geeft me dan een papiertje. Dan loopt hij met verdrietige ogen de deur uit. Ik doe deur achter hem dicht en kijk dan naar het briefje.