CELINE'S POV
" she was in the state of coma, dahil sa lakas ng impact sa kanya ng aksidente. masyadong nalamog ang utak nya, ginawa na ho namin ang makakaya namin ang tangi----- " pagpapaliwanag ng doctor na mabilis pinutol ni daddy
" coma? so, walang kasiguraduhan kong magigising pa ba ang anak ko or not? "
" ginawa na po namin ang lahat ng magagawa namin at ang tanging magagawa nalang ho natin ay maghintay---- " napatingin sa kinaroroonan ko ang doctor
" nakikita mo ba ako doc? "
" nasa patient na po ang decision kung lalaban pa ba sya or hindi na, but for now tanging machine nalang ang bumubuhay sa anak nyo " he added.
" doc. wala na po bang ibang way para matulungan pa natin ang anak ko? kailangan nya pong magising! hindi po kami papayag na mawala sya " saad ni mommy.
" i'm sorry, pero sa ngayon kailangan nating magtiwala sa kanya, if ever may pagbabago agad po namin kayong sasabihan, please excuse us " sagot ng doctor bago ito tuluyang lumabas ng kwarto ko.
[ THAT WAS 3 YEARS AGO....... ]
" kamusta na kaya sila " malungkot kong tanong sa sarili.
3 years na ang lumipas ng huli kong makita at makasama ang family ko, hindi ko na rin nakita pa sina ate kyle, deng, carly and buding.
nag-decide kasi ang family ko na
i-transfer ako ng hospital and sa london yun, kung saan nakatira mostly relatives ni mom and mas maganda daw kasi ang mga hospital doon, dahil mas high tech. ang mga machine na ginagamit than here sa philippines
" okay pa kaya ang katawan ko? " muli kong tanong.
the whole 3 years, i stayed here....... i mean wala naman akong choice kundi ang mag stay dito---- sa iisang lugar na'to, dahil hindi naman ako makaalis kahit na ano pang gawin ko
" hay! " i sighed
sa parking lot then babalik sa loob ng hospital, tapos parking lot ulit
yun lang ang naging routine ng kaluluwa ko the whole freaking 3years, i can't even go sa rooftop para makapag masid-masid man lang ng ibang view
" its time to go ced, papasok na tayo ng hospital " saad ko. tumayo at nagsimulang maglakad papasok ng hospital
time na para paglaruan ang mga pasyente at mga doctor sa loob. sana this time, may makapansin na talaga sa'kin
HABANG NAGLALAKAD.............
" Sorry " paghingi ko ng paumanhin sa taong nakayuko sa harapan ko
" next time tumingin ka sa nilalakaran mo " seryoso at ma-awtoridad nyang tugon, kaya napalingon ako
" wait lang ho! nag sorry na ako ah!? ano pang problema mo? " mataray kong sabi
pero hindi sya sumagot
sa halip kunot noo nyang nilibot ng tingin ang paligid
YOU ARE READING
I've met your SOUL
FanfictionIKAW, SYA AT AKO.... ano nga bang laban ng salitang AKO kung ang nasa pagitan ng salitang IKAW AT AKO ay kamatayan? may pag asa pa kayang makabuo ng TAYO? kung sa bawat pag tangis mo, sa bawat ngiting binibitawan mo ay SYA ang nasa tabi mo. it was...
