Plane Crash ➳ N.H

• E I G H T

''All passengers, please put your seat belts on, we're going to land.''

Niall en ik zitten al weer een poosje tussen de andere mensen. Na die knuffel hebben we niet veel meer gezegd tegen elkaar, en zijn we gewoon terug gegaan.

Ik hoor allerlei gordels dichtklikken, en bedenk me dan dat ik dat ook nog moet doen. Met trillende vingers zoek ik naar de gordel, die ik uiteindelijk gevonden heb. Snel klik ik hem dicht.

''You're okay?'' Niall kijkt me bezorgd aan.

''Yeah, just a little bit nervous.'' Zeg ik, in één adem. De zenuwen razen door mijn buik, en het zweet breekt me uit.

''Hold my hand, whenever you're scared, you just squeeze in it.'' Niall pakt mijn trillende vingers vast, en verbergt ze in zijn grote warme hand.

Ondanks dat ik blij ben dat Niall naast mij is, om mij te beschermen, voel ik me toch nog niet helemaal op mijn gemak.

Ik sluit mijn ogen, en besluit te wachten op het moment dat we aan de grond zijn.

*

*

*

*

''Hé Saar! You can open your eyes, we're standing on the ground.'' Zegt Niall lachend.

Voorzichtig open ik mijn ogen, en inderdaad, we zijn gelandt. De meeste mensen zijn al naar buiten, waardoor alleen Niall, ik en nog een paar oudere mensen over blijven.

''Come on.'' Niall staat op, en geeft me zijn hand. Samen lopen we naar buiten, op weg naar onze tassen.

Ik zie mijn bagage al aankomen, en wil er naartoe lopen, maar Niall is mij voor.

''Is this yours?'' Hij houdt een rode koffer omhoog, en voordat ik kan antwoorden wordt hij al aangesproken door een grote, forse man.

''What are you up to? That's my bag.'' Hij buigt zich over Niall, en ik zie Niall ineen krimpen.

''Me... I, I just...'' Stottert hij.

Ik begin te lachen, en verklaar de man het hele conflict. De man begrijpt het gelukkig, en terwijl Niall bijkomt van de schrik, pak ik mijn koffer.

Als ik me omdraai, en terug wil lopen naar Niall, is hij weg. Ik kijk rechts van me, geen Niall, links van me, geen Niall.

Waar is die jongen toch gebleven?

''Niall?''

Geen reactie.

''Niall, where are you?''

Geen reactie.

Ik zucht, en besluit te gaan zitten. Misschien is hij wel wat eten gaan halen.

Na ongeveer 2 uur te hebben gewacht, zonder succes, besluit ik maar eens een taxi op te zoeken.

Eenmaal in de taxi begint het tot me door te dringen. Hoe had ik ook zo dom kunnen zijn, te bedenken dat Niall een goede vriend was geworden. Hij heeft me daar gewoon glas hard laten staan. Het was ook te mooi om waard te zijn, een bekende ster, die met een meisje als mij om zou willen gaan.

Ik zucht diep, en besluit maar naar muziek te luisteren. Ik wil opzoek gaan naar mijn oortjes, maar bedenk me dan dat ik die aan Niall gegeven heb, in het vliegtuig. Uit frustratie kruis ik mijn armen over elkaar, en kijk wat verveeld het taxi raampje uit.

Dit gaat nog een lange, muziekloze, reis worden.

*

*

*

*

''Room 312. Here are the keys, if there's anything wrong, you can call with the phone on your room. Have a nice day.'' De vrouw achter de balie overhandigt mij de sleutels, geeft me een vriendelijk knikje, en gaat dan verder met de volgende klant. Morgen begin ik gelijk met het werk van mijn vader, wat inhoudt dat het druk zal worden de aankomende weken.

Ik doe mijn pyjama aan, en spring op het bed. Ik probeer Niall uit mijn hoofd te zetten, het zal toch niks worden.

Well, she was wrong. Someday, they will tell eachother that they are in love. But, by that time, will they be too late?

--------------------------------------------------------------------------------------------

Dussss, sorry voor het slechte hoofdstuk, maar anders kan ik de verhaallijn niet verder schrijven. Haak niet af mensjesss, het gaat veel leuker worden en OOOOOOHHH ik heb zoveel zin om het emotionele stuk te schrijven, maar dat zal nog even duren ;))))

Soo yeah, have fun reading the boring chapters :s

HOU VAN JULLIEEE ♥♥♥

Keep strong, and we'll be strong together.

x anouk