Where Do Frozen Hearts Go

hoofdstuk 3

Pov Laura

"Mag ik met je mee?"

"Het misschien kunnen we vriendinnen worden en samen naar die meet and Greet gaan?"

"Hoeveel wil je dat ik je betaal om in jouw plaats te gaan? Ik betaal wat je maar vraagt!"

Daar stond Marie dan, ingesloten door een 50-tal uitzinnige meisjes die er alles aan deden om Marie ervan te overtuigen dat zij naar die meet and greet moesten gaan.

Ik probeerde Marie te zien maar dat kon ik amper. Plots hoorde ik haar stem die boven het getater van de meisjes probeerde te komen.

"Ik zou jullie graag die meet and greet geven, maar ik ga niet beginnen met iemand te kiezen. Dus ga ik zelf en ik neem mijn vriendin Laura mee!" En Marie probeerde over de mensenmassa naar mij te wijzen. Op dat moment draaide alle meisjeshoofdjes mijn richting uit. Aan hun gezichtsuitdrukking kon je perfect lezen wat ze dachten: 'gy zijt toch je gelukzak ze, vuile onderkruipster'.

Eigenlijk leek dit allemaal een droom en ik kneep even in mijn arm om zeker te weten of dit echt was. Nee het was geen droom!

Marie maakte een gebaar waarmee alle meisjes die rond haar stonden een gang maakte in mijn richting en Marie stapte er door als een echte koningin.

"Ge komt toch mee he? Het is morgen middag, dus we zullen een nachtje moeten doorbrengen in Londen!"

Ik kreeg bijna geen woord over mijn lippen, zo versteld was ik. "Euh..., ja ja natuurlijk." Zei ik met een klein onzeker lachje.

...

"Mama? ... Ja, mama alles gaat goed!... Of we naar de trein gaan? Daar wou ik het even over hebben... . ... nee mama geen ongeval. ... nee .... het is gewoon dat we een meet and Greet hebben gewonnen met One Direction... nee ik maak geen grapje! ... ja en das morgen dus we moeten hier een nachtje blijven... mama ik ben 17 en zelfs bijna 18 dus ik zal mijn plan wel trekken... . Nee mama maak je niet ongerust, alles komt goed! Ok, ik moet gaan want we moeten nog een hotel vinden!... Ja, dada Love u kuskus!

We stonden aan een zebrapad te wachten om over te steken. Het was al redelijk donker maar de straten werden gezellig verlicht door lantaren palen en gebouwen.

"Ik weet een goed hotel! Ik ben daar geweest toen ik met Jullie hier was!" Zei Marie opeens. Julie was een vriendin van ons die enkele jaren geleden verhuist was naar Duitsland. Echt een vriendin was ze niet voor mij. Ze wou altijd Marie voor haar winnen zodat zij haar 'bff' zou worden.

Marie gaf me een por in mijn rib. 'He slaapkop, die mevrouw vraagt of  we ontbijt aan de kamer willen of dat we in de eetzaal ontbijten'

Ik schoot wakker uit mijn gedachten. Ik zag dat we aan het onthaal van het hotel waren gekomen. Achter het onthaal zat een vrouw van rond de 40 jaar die een beetje geïrriteerd in mijn richting keek. Uit de blik in haar ogen kon je aflezen wat ze dacht: •allez meiske beslist eens snel, ik heb geen uren de tijd want mijn serie begin al over een half uur!•

'Euhh.... In de eetzaal is goed!' zei ik snel.

Marie betaalde het gevraagde bedrag en we liepen naar de lift die ons naar onze kamer zou brengen.

De kamer was nog relatief luxueus: een grote badkamer, een superzacht 2-persoonsbed,... .

Ik plofte neer op het bed en Marie volgde mijn voorbeeld. We keken allebei even naar het plafond van de kamer totdat Marie zich naar mij draaide. Ik kon haar hete adem in mijn hals voelen en ik draaide me ook met m'n gezicht naar haar. Nu lagen we daar oog in oog, op een bed in Londen naar elkaars ogen te staren. Marie had van die diep groene ogen, iets wat ik al die jaren nog niet had gezien. Ik had in mijn leven nog nooit zo'n mooie ogen gezien! Ik toverde een klein glimlachje op mijn gezicht, en alsof Marie mijn spiegelbeeld was deed ze hetzelfde.

Opeens voelde ik dat Marie mijn hand probeerde vast te nemen. Dat gaf me een heel raar gevoel in mijn buik. Ik weet niet goed wat dat was maar ik was bang. Marie's gezicht kwam als maar dichter bij de mijne en ze sloot haar ogen.

Ik schoot recht en keek angstig naar Marie.

'Sorry, ik weet niet wat me zo juist overkwam.' zei Marie een beetje beschaamd.

We stonden daar nog een poosje met een bange/vragende blik naar elkaar te kijken.

'Laten we gaan slapen, morgen moeten we vroeg op!' zei ik om de angstaanjagende stilte te doorbreken

Marie knikte naar mij en ik nam mijn slaapspullen uit mijn koffer en ging naar de badkamer om me klaar de maken.

Ik trok m'n pyjama aan en ik keek in de spiegel.

'Is zij ...? Neeneenee dat kan gewoon niet! Of wel?' vroeg ik aan mijn eigen spiegelbeeld in de hoop dat die een antwoord wist.

Ik gaf me een kleine tik op mijn wang en leunde nog wat meer naar voor naar de spiegel.

'Vergeet het nu maar, ok? Het was gewoon een klein ongelukje dat we nu zo snel mogelijk moeten vergeten!' zei ik tegen mezelf om me moed in te praten.

Ik waste mijn handen en ging terug naar het bed. Marie lag daar met haar gsm (waarschijnlijk) te sms'en.

Ik ging naast haar liggen en van zodra ik goed zat onder de lakens deed Marie het licht uit.

'Slaapwel!' zei Marie

'Slaapwel!' zei ik

' Ik beloof je, morgen wordt een topdagje! ' zei Marie

'Ja natuurlijk! Maar wat gaan we vragen of zeggen tegen hen?' vroeg ik

Ik voelde dat Marie zich rechtzette in haar bed.

'Wel, daar heb ik nog niet aan gedacht ze! ' zei Marie

We zaten daar even voor ons uit te staren, hopend dat er een fantastisch idee uit de lucht zou vallen ofzo.

'Weet je wat, ik denk dat we gewoon ons zelf moeten zijn. Gewoon een leuk gesprek hebben met hen over vanalles en nog wat!' zei Marie plots.

'Uhum, misschien is dat wel het beste.' zei ik

Marie legde zich terug neer en zuchte even.

'Allez, voor de 2de keer slaapwel he!' zei ik

'Jep, tot morgen.'

Ik hoorde het gesnurk van Marie. Die was al diep in slaap, maar ik kon de slaap niet vatten! Ik keek even naar de klok naast me op de nachttafeltje: 3:00.

Het was al zo laat en ik had amper geslapen.

Ik staarde even naar het raam dat rechts van mij was. Er kwam een rood-bruine schijn door, omdat het gordijnen die kleur hadden.

Ik bleef er even naar kijken en besliste dan om er naartoe te gaan. Door een kleine spleet zag ik dat er achter het raam een balkon was.

Ik opende voorzichtig het gordijn en vervolgens het raam zodat ik Marie niet zou wakker maken.

Londen zag er zo gezellig uit in de nacht! Ik leunde over het balkon en moest direct weer aan vorige avond denken. Ik wou niet dat dat voorval het einde van onze vriendschap zou betekenen. Een taxi stopte aan de ingang van ons hotel. Een dame en haar hondje stapte uit. Ik vroeg me echt af wat zij op dit uur nog had gedaan.

'Marie is NIET lesbisch! Ze is NIET verlieft op mij! Ze valt op jongens en NIET op meisjes!' Met deze antwoorden probeerde ik een antwoord te vormen voor mijn vragen die ik had.

Ik geeuwde, eindelijk was ik moe! Ik sloot het raam en het gordijn opnieuw. ik sloop terug naar het bed waar ik me terug in nestelde. Ik voelde de slaap in mij komen. Langzaam vielen mijn ogen dicht; Het voelde alsof ik werd meegenomen naar een andere wereld.