MY BOYISH FIANCE

Chapter 14

"so ayun nga" mapait muna akong ngimiti Bago nag patuloy "your brother and I, we have a thing 3years ago. Mahal ko siya mahala namin ang isat isa pero ang labis ko lang na ipinag tataka ay kung bakit bigla nalang siyang nag Bago and that's before I knew na meron na pala siyang iba" I said atsaka tumingala sa kisame. Telling my past is like a torture parang binalik balikan ko Yung oras na nasaktan ako yung oras ng pag kawasak ng puso ko Yung oras na nalaman kong Hindi na pala ako!

"Alam mo Yung feeling na Akala mo ikaw pa ngunit iba na pala" my voice crack and the tears I'm trying to hold, falls. Wala na tumulo na talaga siya ayaw na talaga niyang mag pa pigil

"And alam mo Yung worst feeling yung tipong pinapili mo siya at Akala mo ikaw ang pipiliin niya pero haha nag assume kalang pala" ani ko with matching fake laugh, parang tanga lang.

"Yung mas pinili pa niya yung taong Bago pa lang niya nakilala, yung sobra na Yung sakit na nararamdaman mo pero isang I'm sorry lang ang kapalit tapos may karugtong pang I fall out of love"

Tapos dun na ako mas humagulgol pa sobrang sakit

"Ang sakit. Bakit pa kasi may nangyari pang ganito. Bakit kailangan pa nating masaktan?" Umiiyak kobg usal

Narinig ko namang suminghap si Mr epal

"It's because we're still alive we intend to be hurt and we intend to feel the pain" tahimik niyang sinabi habang sumisinghap pa

Mukhang sinisipon na siya dahil sa pag iyak niya

"Pero grabe naman ata to" mahina kong usal na sapat lang para marinig niya

"The reason why we get hurt too much because we love too much"

Patuloy parin ako sa pag iyak. Inilgay ko sa mukha ko ang dalawa kong kamay at dun mas lalong umiyak

My ghad I cant believe na umiyak ako ngayon and worst with my enemy pa. Pucha para lang kaming mga tanga na nag dadrama dito.

Pareho kaming umiiyak pa parang namatayan ng pusa.

But to be honest this conversation makes me feel the ease feeling ko nawala lahat ng bigat ng puso ko dahil sa pag uusap naming Ito. So I guess ang pag kwento sa iba kung ano ang nararamdaman mo ay makakatulong para mabawasan ang mga problema mo.

A moment of silence envelope us tanging ang pag hikbi ko nalang ang naririnig sa buong bahay namin ni Arris. Ako nalang ang umiiyak habang si Arris naman ay nasa tabi ko na nakayakap sa akin habang hinahagod ang likod ko, kanina niya pa ako pinapatahan

Gago kasi siya gusto niyang mag usap kami tungkol sa nakaraan namin yan tuloy napa iyak ako argh!

--

Matapos ang mahabang pag dadrama ay sa wakas tumahan na din ako. My ghad I really do hate crying. You wanna know why? Eh kasi ang tagal kong tumahan it takes an hour for me to calm down like heck nakakahiya lang diba?

Sabay kaming kumain ni Arris ng lunch tahimik lang kami sa hapag kainan. Walang ni isa sa amin ang balak mag salita pareho kaming tahimik. Wala eh pareho din kasi kaming may pinag dadaanan, matapos naming kumain ay nag stay lang kami sa bahay ako nag mukmok sa kwarto at natulog lang hanggang umaga di ako kumain ng haponan.  Habang si Arris naman ay nasa sala lang nanonood ng paborito niyang palabas SpongeBob SquarePants

Siguro kung normal na araw lang yun baka nag asaran na naman kami pero wala eh pareho kaming may sakit. Sakit sa puso. Buang din kasi ang mga ex namin bumalik na nga sabay pa nakakirita.

--
Now its been a week's since nung nag drama kaming dalawa ni Arris and ayun back to normal ulit kami.

Di na kami nag kita ulit nila Jarvis di kasi kami lumalabas ng bahay I mean lumalabas naman pero tanging ang skwelahan lang Naman ang pinupuntahan namin tapos uwi agad.