As She Dance With The Devil (BS #2)

Kabanata 19

Kabanata 19

"Ma'am?"

Luna couldn't help herself but to keep spacing out upon learning what was inside the paper. She's still weighing everything. Ayaw niyang magpapadalos dalos sa mga kilos niya kaya hindi niya agad binigyan ng konklusyon na itinatapon na iyon ng asawa. Pwedeng napagkamalan lang na ordinaryong papel ang bagay na iyon at hindi sinasadyang maitapon? Half of her will only believe what will Brix tell her.

Martir ba siya? Hindi. Pinapairal lamang niya kung anong dapat. At hangga't hindi sinasabi ni Brix sa kanya ang totoo, hindi siya susuko sa pag-asang mapag-usapan at maiayos ang relasyon nila.

Pero iba ang idinidikta ng kabilang bahagi ng utak niya kaya gulong gulo na siya. Komplikado, masakit sa ulo at pakiramdam niya kaonti na lang ay sasabog na siya.

She can't also deny deep inside of her is aching. Her pride and ego were being trampled. Like how can Brix do that to their marriage? To their marriage certificate? Patapon na ba talaga ang lahat ng iyon? Sobrang dali ba para rito na ibasura na lang siya at ang matagal nilang pinagsamahan?

Pero bakit kahit sa tingin niyang hindi na maayos ang relasyon nila, she still gave a full and deep respect to it? Bakit hindi sila magkaparehas ni Brix?

Ano ba ang dapat niyang gawin? And how could she confront him and ask him why is their marriage falling apart slowly? Paano? Gayo'ng parati itong wala o di kaya ay tumatakas.

She rested her head on her forearms and closed her eyes tightly while stress still visible on her face.

She looked so down. Pakiramdam niya ay isa siyang basura na madali lang itapon. Gusto niyang magalit kay Brix kung totoo nga ang mga paratang niya. He's being so unfair and it pained her how he easily gave up on them while she's trying her best to reach him and fix their relationship. Sobra na ang pag-ooverthink niya. Wala na rin siyang matinong tulog, miski pagkain ay hindi siya ganahan.

Pati trabahong iniingatan at pinapahalagan niya ay apektado na. She can't focused. She can't function, and recently, she's too ashamed for being so lost in her meetings with executives. Pasalamat na lang siya dahil mabait ang mga ito. Hiyang hiya siya at hindi niya alam kung paano haharap nang maayos muli sa mga ito.

She knows very well to separate work with her personal life. Palagi niyang advice iyon sa mga empleyado niya tuwing nasa meeting. Pero hindi niya akalaing dadanasin niya rin pala ang bagay na iyon.

Nakakatawa lang dahil ang kapal ng mukha niyang magpayo nang ganon habang ngayon niya lang iyon naranasan. At ang inakala niyang kaya niyang balansehin at balewalain ang personal na emosyon sa trabaho ay nanatiling akala. Siguro sa mga maliliit na bagay. Pero sa punto ng buhay niya ngayon? Parang hindi niya nasisigurong makakapagtrabaho pa siya nang maayos kaya minsan dumadaan na lang sa isip niya na mag-resign muna o 'di kaya naman ay humingi ng ilang linggong palugit para lamang maayos ang personal niyang buhay.

She heard a loud constant knocked at her office which brought her back to her senses.

She was about to stand up and went to the door when suddenly it opened.

"Ms. Luna?" May pag-iingat na tawag ng sekretarya sa kanya at malapad na ngumiti nang magtama ang mga mata nila.

"What is it?" Mahinahon niyang tanong.

Lizzy closed the door and walked towards her.

"I—uh—I'm sorry I had to open the door when I don't have your consent." Kabadong sabi nito.

She nodded as a sign of permission. Ngumiti naman ang sekretarya at nakahinga na rin nang maluwag.

"Uh—someone is looking for you, a handsom—I mean, I didn't expect there was a guest coming since you did not notify me, so I didn't let him in, but he keeps insisting." Paliwanag nito, hindi na makatingin ng diretso sa kanya.