The God Has Fallen

Episode 29

Episode 29

ROGUE's

"SA TINGIN MO BAKIT AKO GALIT SA 'YO?"

Adi's frightened eyes suddenly turned into fierce. And I just realized kung gaano na pala kalapit ang makinis kong mukha sa kanya. Nasa four inches na lang yata ang layo ng mukha namin sa isa't isa. Well, makinis din ang skin ni Adi, but mas pino nga lang iyong sa akin. You know, I am blessed with good skin. Plus pa na I am healthy eater at nagrereflect iyon sa balat ko.

Ops wait! Natutop ko ang aking bibig nang may isa pa akong ma-realized habang nakatitig kay Adi. Ano ito? Paano nangyari ito?! Hindi ako makapaniwala!

Paano nangyari ito? I've never been this near with anyone after I woke up from coma. Mula nang magising ako ay lumala ang pagiging paranoid ko sa paligid. Mas tumindi ang takot ko sa mikrobyo. Intense na raw ang pagiging Germophobe ko because of my trauma. Well, chika lang naman iyon ng doktor ko. Hindi ako nagpapaniwala sa kanila, mga mema lang naman sila sa life ko.

Back to Addi. Bakit nga ba hinayaan ko ang aking sarili na mapalapit sa kanya? I have this fear na baka maraming germs ang balat ng isang tao, lalo na ang face. Especially the lips, I'm freakin' sure na nandoon ang lahat ng germs. 1 milliliter of saliva contains about 100 million microbes. So imagine kung gaano karaming mikrobyo iyon if i-multiply. 1,000 ml of saliva by 100 million microbes per ml is equals to 100 billion! At iyon ang total palang ng laway na nilulunok ng isang tao sa loob ng 24 hours!

Gross!

But with Adi, nakalimutan ko bigla ang tungkol sa mga germs. I raked my fingers through my hair. What the hell is happening with me? Nawala ako sa sarili nang lapitan ko na siya. Ngayon ko lang naalala ang mga consequences about the germs.

Mayamaya pa ay natigilan ulit ako nang mapatitig sa mga mata niya. Parang may mali sa kulay niyon, but mas natutok ako sa nakikita kong emosyon.

Those eyes... Those Adi's fierce eyes.

Parang may nagtatagong mga lihim sa likod ng mga ito. They were blackish brown but I've seen it like Jane's gray eyes. The way she looked at me was like the way noong nagalit si Jane sa akin. Ganitong-ganito rin kafierce iyon. Hindi ko makakalimutan ang galit na mga mata ni Jane, at ganitong-ganito rin ang nakikita ko kay Adi ngayon.

Teka galit ba si Adi sa akin? And why is she mad at me?

Ah, naalala ko na kung bakit. Inilagay ko nga pala siya sa trash bag. Definitely, she'll be mad at me. Iyon siguro ang dahilan kaya parang bumubuga na ng apoy ang mga mata niya ngayon sa akin.

Bakit masakit ang dating ng galit niyang mga tingin? I hate this feeling. Para akong napapasong lumayo sa kanya. Bahagyang kumunot ang kanyang noo sa pagtataka pero hindi naman siya nagsalita.

Hindi ko na siya kayang tingnan pa kaya nanakbo na ako palayo. Hingal aso ako habang hawak ang pader na hindi ko na alintana kung marumi ba.

Ang lakas ng kalabog ng dibdib ko kahit malayo na ako sa babaeng iyon. Kahit wala na siya, naiisip ko pa rin siya at ang galit niyang mga mata. Naiinis ako sa sarili ko dahil galit siya sa akin.

Pero tinawag niya akong idol kanina...

Bigla yatang nag-init ang pisngi ko nang maalala ko iyon. And all of a sudden, hindi ko namalayan na nakangiti na pala ako. Maraming tumatawag sa aking "idol" pero iba ang dating ng pagtawag niya. Cute cute!