Kitang-kita ko ang mga magkakaibigang nagkukumpulan. Mga magkasintahang nag lalambingan at mga batang naghahabulan. Samantalang ako, heto nag-iisa. Naglalakad sa parkeng walang kasama. Maituturing parang hangin na nararamdaman ngunit hindi nakikita. Ngunit naiisip ko din, kung hangin man ako. Sana man lang, ay kinakailangan din nila ako.
BINABASA MO ANG
Sana Man Lang
Teen FictionDi lahat nakukuha ng atensyon. Ang iba agad silang napagtutu-unan ng pansin Ang iba naman sadyang ang hirap mapansin. Sana man lang kahit konting pagtingin maibugay naman sa akin.
