Sana Man Lang

Kabanata Five

A/N: After 999999999999 years. Nakapag-update narin akong muli. Tulad nga nong dati kahit walang nagbabasa magsusulat parin ako. Gusto ko lang may outlet ako. Alams na. So far, eto at ang pinakamahaba kong naisulat na Chapter. Enjoy :)

Sungit

Matapos ang insidenteng iyon, hindi na ako bumalik mo sa silid. Malay ko ba.

Siguro napaka assuming ko na talagang tao. Kaya siguro ako nasasaktan ng ganito.

 Hindi ko alam kung bakit nagkaganun ako sakanya, hindi niya naman niya ako kilala. Kilala ko naman siya, hindi naman sa personal.

 Pero may epekto talaga siya sa akin. Yun bang aura niyang iba talaga sa  lahat. Ang dali ko kasing ma-fall. Kaya nga kapag nagkakagusto ako kusa akong lumamlayo. 

Baliw na kung baliw  pero isa yun sa aking paraan upang makaiwas magkaroon ng lovelife. May  sinumpaan kasi sa papa ko na hanggat ni makatapos ng college ay ipagpaliban muna ang mga love-love nayan.

"NIssy, ano ka ba! Halos ilang araw ka rin naming hindi nakita! Saan ka ba  nagsususuot?" Tawag ng kaibigan kong si Maria. Si Maria ay isa lamang sa mga kaibigan kong hindi matatawaran ang talino. Syempre, kaakibat riyan ang sipag nya sa pag-aaral. Sa aming tatlo siya ang napakasipag mag-aral. Kung ako masipag lang, siya ay doble sipag sa pag-aaral.

"Girl, saan ka ba galing? At oh, bat ganyang yang face mo? Parang lahat ata ng babagsak ay bumagsak sa mukha mo?" dagdag ni Joana. Ang pinkakikay sa aming tatlo. Siya ang kikay pero kenkoy rin sa pagpapapatawa. Minsan, kahit waley ang jokes nya natatawa kami. Hindi dahil sa joke niya ay dahil sa waley ito. Kung ako ang masipag at si Maria ang masipag mag-aral. Tong isang to ay walang ganang mag-aral. Kesho malayo pa raw ang pasulit at Kesho matagal daw syang matulog sa gabi. Ngunit kahit ganoon naiintindihan parin namin siya ni Maria.

Akala nyo ganoon na ka lonely buhay ko? Hindi no. Nagkataon lang na emotera ako pagdating sa lalaking iyon. Matapos kasi ang insidenteng nung araw  na yun. Pinilit kung huwag magpakita sa lalaking yun. Alam na alam ko kasi ang mga dinadaan niya kaya hindi ako sa usual na daanan dumadaan at dahil doon ay nakilala ko ang dalawang to at mula noon kami na palagi ang magkasama.

1st Semester nung nangyari yun noo. Sinabi ko noong Sembreak na kakalimutan ko siya at wala na siyang epekto kapag dadaan siya pero shems nga naman nung first day ng noong 2nd Semester. Bigla bumilis ang tibok ng puso ko at nang nagkatinginan kami automatic akong yumuko.

"Gwapo nya talaga!" Sabi ni Joana. "Tss. Wag ka nga diyan Jo. Hindi naman kagwapohan yun hindi ba Niss?' Tugon ni Maria.

"Ah, Ha? Oo nga-aa. Hindi naman siya kagwapohan." Utal kong sagot.

"Wait nga lang girl, simula nong magkaibigan tayo hindi ma nashe-share yang crush mo. Sino ba crush mo? Tanong ni Jo.

"Ah, eh. Wala akong crush. Tsaka wala pa bokabularyo ko yan. Nakakastress at bagabag lang yan sa pag-aaral." Sagot ko

"Hoy Jo ha, wag mong turuan si Nissy nang kung anu-ano dya. ang B.I. mo talaga." Savior ko talaga tong si Maria.

"Eto naman parang nagtatanong lang."

At nagtawanan lang kami. Hindi ko namalayan na sa katabing bench na aming inuupuan ay naoccupy na pala.

Hindi ko lang pinansin tutal this benches are for everbody. Alangan namang solohin namin. 

Patuloy lang akong tumawa nang napahinto ako at nacurious sa mga nakaupo. Nanlaki ang mata ko na napagtantong sina Zanny,Liam at ang ibang tropa niya ay nasa tapat lang ng aming bench. Shocks! Natameme ata ako.

Agad lang akong bumalik sa ulirat ng tinawag ako ni Jo, "Nissy, ano nga ba scientific name ng Rice?"

"Oryza sativa Jo."

Nang nasagot ko si Jo ay agad kong ibinalik ang tingin ko sa 300+ na species na imememorize pa namin para sa quiz. nakuha lang ang atensyon ko ng may sumigaw.

"Woah! Nakakabilib talaga tong si Nissy. Kahit saan napakagaling."

Napaangat ako ng ulo at hinanap ang nagsalita. Siniko ni Zanny si Liam, si Liam siguro ang nagsalita. Malay ko ba kung nagkamali lang ako ng dinig. Maaring marami pang Nissy sa lugar nato.

"Liam, ano ka ba. Kita mong nag-aaral yung tao. Ay, sorry miss nakakaabala ba kami?"

Tipid lang akong ngumiti at umiling. Agad kong ibinalik ang mga mata ko sa mga papel. Hindi nakatiis si Maria sa ingay at agad itong ngasalita.

"Ano ba kayo, kita niyong may nag-aaral oh! Hinaan nyo man lang yang bibig nyo!"

"Woah! Sorry na po! Hindi sinasadya. Hihinaan na namin ang boses namin, po" Si Liam ata yun.

Napikon ata si Maria. Agad siyang tumayo at lumipat sa kabilang bench.

"Ikaw kasi Liam, alam mo ng najdksdksjd..." dinig kong sabi ni Zanny ngunit hindi na klaro sa akin ang hulit mga salita nito.

"Sorry Pare, alam mo naman gusto ko lang din naman. Yun si yun ba"

"Sinisira mo eh." 

Hindi ko gets sinasabi nila kaya nagsalita ako nanghingi ng paumanhin ." Pasenya na sa kaibigan ko, talagang ganyan lang siya."

"Sorry din, nakistrobo kami. Zanny nga pala." Nilahad niya ang kanyang kamay sa akin. Nag-aalangan akong tanggapin yun kaya't hindi ko nalang tinanggap. "Alam ko, sige mauna na kami."

Sungit ko ba. Bahala na. Diko lang gusto magkaroon ng physical contact sa kanya. Baka di ko magawa yong plano kung mag-move on sa kanya. Baliw na talaga ata ako.