Whatever it Takes (ONGOING NA)

chapter 23 - the truth

( inah's POV)

" BAKIT WALA AKONG MAALALA?!!!!" sumigaw ako habang hinayaan ko lang na umagos yung luha ko. this is it inah, wala na tong back outan. pero deep inside me, na gi- guilty ako kasi niloloko namin si vhance.

" pa.....partial amnesia....." rinig kong sabi ng tita ko...

naramdaman kong lumapit sa akin si vhance.. tinignan ko siya,,,  nakatingin siya sa mata ko... kitang kita ko yung lungkot, at pag aalala sa mga mata niya...

ouch. ayan nanaman yung kirot sa puso ko...

joke lang to!! ikaw kasi di ka namamansin eh! ayan tuloy pinagtripan ka namin, - yan, yan yung gusto kong sabihin na sa kanya..pero hindi pwede..

" si.....sino ka??" tanong ko sa kanya habang humihikbi hikbi pa ako..

(vhance's POV)

"si......sino ka? " natatakot na tanong sa akin ni inah. para kong sinaksak nung tinanong niya sa akin yun. hindi niya ako kilala.

gusto kong umiyak, pero pinipigilan ko. kelangan kong magpakatatag para sa kanya.

nilapitan ko siya at niyakap ng mahigpit.. " te...teka..... " gulat niyang sabi sa akin... pero hindi ko padin siya binitiwan...

" ang clumsy mo talaga... hindi mo na ako maalala..." nakaya ko pang mag kunwaring nagbibiro... hanggang sa naramdaman kong tumulo na yung pinipigil kong luha.

" si...sino ka ba???" tanong nanaman niya... tama na.. wag mo na ulit itanong... ang bigat at ang sakit sa dibdib kapag tinatanong mo ako paulit ulit.

" ako si vhance, kaibigan mong baliw na hindi ka pinansin. kung pinansin lang sana kita at hindi kita iniwan edi sana hindi ka naaksidente. "  mahina kong sabi sa kanya.... galit ako sa sarili ko... ang tanga mo talaga vhance. ikaw ang may kasalanan ng lahat ng to eh.

" eh bakit mo ba kasi ako hindi pinapansin?" tanong niya sa akin. napahiwalay ako ng yakap sa kanya.. tinignan ko ulit siya sa mata.. hay. namiss ko ng sobra sobra tong babaeng to. dati hindi ko mawari ano bang nararamdaman ko sa kanya. ngayon. alam ko na.

"   kasi ... kahit alam ko namang hindi mo to maaalala, tutor mo ako sa trigo. nakita ko yung mga hate message sa yo.. dahil sa akin... kaya iniwasan kita para matigil yun.. sorry..." napatingin ako sa lapag.. kahit naman i-explain ko sa kanya, it wouldn't mean anything sa kanya... pano.. hindi niya ako maalala...

" yun lang naman pala vhance eh, okay lang naman sa akin yun eh. hindi ko naman pinapansin yung mga hate message na yun eh. nakalimutan ko lang itapon.." masaya niyang sabi sa akin..

" HUH?!" muntik na akong mapasigaw. pagtingin ko sa kanya, nakangiti siya... napalingon ako sa paligid ko... nakangiti yung tita niya, si grace at si nick.. si janina naman, mukhang proud na proud sa sarili niya...

" ANONG NANGYAYARI DITO?!" hysterical kong tanong sa kanila... don't tell me niloloko lang nila ako?!

"vhance, di ka kasi namansin eh. ni walang pasabi bakit. eto yung naisip naming paraan para mapaamin ka.. i'm sorry." malungkot na sabi ni inah.. kanina lang nakangiti siya, ngayon mukhang tinamaan ng pagka guilty. nakayuko din isya at hindi ako matignan ng maayos.

hindi ka nakalimutan ni inah.

natatandaan ka pa din niya..

" thank goodness!!!" napasigaw ako habang niyakap ko ulit si inah ng pagkahigpit higpit... alam kong para kong baliw. kung siguro sa iba ngyari to, naghimutok na sila sa galit kasi it's not a good joke, pero ako? i'm just relieved na walang amnesia ang babaeng mahal ko.

" sorry talaga.." sabi niya...habang niyakap niya ako pabalik...

" baliw ka. pinagalala mo ako ng sobra. akala ko i've lost you . mahal pa man din kita." sabi ko sa kanya. ayoko na mawalan nanaman ng pagkakataon. mahal ko ang babaeng to. hindi ko alam papano. basta ang alam ko. ayoko siya mawala sa buhay ko.

----------------------------------------------------------end of UD------------------------------------------------------------

:) hehehehehe. ayieeeeeeeee~! kileeeeg kileeeeeg~~!!! :)

vote like comment po~!

:)