Whatever it Takes (ONGOING NA)

chapter 1----sweet eater

new story!!!XDDD salamat po sa mga babasa!!:))

 si inah marie yung nasa gilid:)

i dedicate this first chapter to XznBrnrdo :))) natutuwa talaga ako:))) sana magustuhan mo:)

------------------------------Sweet Eater-------------------------------

(inah's POV)

 

"eh?! mam! dali na po!! tanggapin niyo na po tong project ko!!!talaga pong tinrangkaso ako kahapon kaya hindi ko napasa!!swear cross my heart hope to die!!!!!!!"   pagmamakaawa ko dun sa english professor ko na halos luhuran ko na para lang tanggapin yung project ko.. eh nagsasabi naman ako ng totoo eh, nagsunog pa nga ako ng kilay dahil sa project na yan!

 

"ok. i'll accept this. but I need to speak with your parents tomorrow." haii nako naman! may memory lapse yata tong si mam.T________T nakalimutan yatang ulila na ako..

 

"ah, mam, my aunt would be the one to come..." linshak ka mam, nalungkot tuloy ako bigla!! mapapagastos tuloy ako mamaya ng wala sa oras..tsk.tsk..>_________<

 

"oh, i forgot. i'm sorry. okay." pag-a-apologize naman si mam, tapos lumabas na siya ng room... after class papunta na ako sa mall, sabi ko na nga ba mapapagastos nanaman ako dahil sa aking old friend, sino kamo? si LONELINESS lang naman:(

sabi sa akin ng papa ko nung bata pa ako, kapag daw malungkot ka, dapat i-pamper mo yung sarili mo. kapag nag-e-enjoy ka kasi, makakalimutan mo yung lungkot sa dibdib mo. kaya heto ako ngayon, pupuntahan nanaman ang nagiging katuwang ko kapag nalulungkot ako…yung sweet  shop sa may mall..matakaw kasi ako eh, ang pagkain ng matatamis ang aking kasiyahan:) pagpasok ko sa shop, kamalas malasan pa talaga, punong puno siya ngayon. haii. pansin niyo rin ba? hahahaahaha. napakamalas ko no? magnet sa kamalasan. that's me:)

kung hindi niyo naitatanong, isa akong ulila,,my parents died in a car accident last year. walang gaanong friends sa school kasi transferee lang ako.. medyo laging nabu-bully na wala na daw akong parents na magtatanggol sakin,,at maraming pang kadramahan s buhay, na pwedeng pwede ko ng ipadala sa MMK..

 pero i won't do that "dear Charo" thing, kasi,i take everything as a challenge at hindi naman ako sobrang lungkot na iyak ng iyak. may mga pagkaen naman akong katuwang.. ^________^

 

"uhm, isang banana split, tapos triple chocolate decker ice cream, tapos eto pa..... eto din... tapos isang earl grey tea.." baka isipin niyo, napaka gastador ko naman, hahaha. isa pa kasing motto ko sa buhay ay ang " huwag tipirin ang sarili kapag pagkain na ang pinaguusapan."^_____^

naghanap ako ng vacant seat, sa totoo lang, ayokong nakikishare ng table kapag kumakain ako sa labas, pero, no choice ako ngayon eh.. tinantanan naman ako ng kamalasan saglit dahil may nakita akong vacant seat sa may dulo... bilis inah!!!!!! ng biglang..

*boink*

may nakabangga ako..hindi naman kalakasan ang impact kaya hindi natapon yung mga dala namin..waah..ka schoolmate ko pa siya, kitang kita naman sa uniform..