Cleytara Academy [Completed]

Chapter 75: Karupukan

Chapter 75: Karupukan

Ezra POV

Malaking pagkakamali na nanatili pa siya sa Cleytara. She's in danger now in my hands.

Siya lang pala ang matagal nang espiya ng Darkaniax, of all people, nasa tabi lang pala namin ang taong hinhaanap namin. How ironic.

Nawawala si Leighton ngayon kaya nagkakagulo ang kaharian nila, pero nasaan na nga ba si Leighton? Siya pa naman ang pinunta ko rito. I came here for nothing? That asshole, I'll find him, too, because I need to talk to him.

Dahan-dahan akong lumabas ng palasyo para walang makatunog sa akin.

Napangisi ako sa isip ko nang nakalabas ako ng walang kahirap-hirap.

Nagdire-diretso na ako sa paglakad at hindi ko inaasahang may susugod sa akin.

I'm under their bait now. I let my guards off! That's bullshit.

Magbabato pa sana ako ng water ball nang walang lumabas. Hindi ko na rin magamit ang ano man sa abilidad ko.

My charm is inefficacious because of them. This is a fucking trap.

Nilabanan ko lahat ng sumusugod sa akin kahit na wala akong kapangyarihan na nagagamit. I beat them, I think they're more than 50 and they're all using magics. I ran and run, I need to get out of here before my energy gets totally weak.

Walang pakundanang ako sa pagtakbo at sumusunod naman ang mga kalaban.

May sumasalubong sa akin kaya nilalabanan ko ito.

Kanina pa ako tumatakbo pero walang nangyayari, hindi pa rin ako nakakaalis dito at mahigit sampung daan na ang nalabanan ko.

Hindi ko man aminin, pero humihina na ang katawan ko. Wala akong taglay na kapangyarihan kaya't walang nagbibigay sa akin ng lakas.

Natumba ako pero agad din akong tumayo at tumakbo. I got scars on my knee and elbow.

May lumaban pa ulit sa aking isang batalyon at nilabanan ko ito kahit umiikot na ang paningin ko.

I was about to fell off but someone drag me and bring me somewhere. I feels too weak to protest.

After a minute of running, this guy stopped at the tree for some temporary shelter.

"Why did you go here?" He asked.

My vision was now clear and I can see this guys vividly. His eyes were looking at me intently and I can see that he cares.

"What are you doing here?" He asked again with a cold tone but I know that he's worried.

"Please take care, Ezra," he said once more and he hugged me.

I can only hear our hearts... and both of them were beating so fast.

"A-axcel..." is the only thing I stuttered before I totally lose consciousness.

Nagising ako at agad na umupo. Inilibot ko ang paningin ko sa paligid.

Nasa isang bahay ako, maliit lang siya at gawa sa kahoy. Bukas ang bintana nito kaya kitang-kita ko ang payapang labas.

Tumayo ako at lumabas ng kwarto.

"You're awake," sabi ni Axcel.

"Yes. Nasaan tayo?" Tanong ko at iniwasan ang mga tingin niya.

"I just built this house earlier. We're in the middle of the forest, it's safe here."

Hindi na ako nagsalita pa.

"This," may inabot siya sa aking bote, "Drink that para bumalik na lahat ng lakas mo."

Kinuha ko iyon at ininom. Bolta-boltaheng lakas ang naramdaman kong tila bumalik sa katawan ko.

"Thank you."

"Please don't do it again," wika niya kaya napatingin ako sa kaniya.

"D-do what?"

"Don't put yourself on danger. What if I wasn't there? Baka kung ano na ang nangyari sa iyo."

"Paano mo nalamang nandoon ako?" Tanong ko na lamang.

He groaned, "I followed you. Bakit ka ba pumunta doon nang mag-isa? You know how delicate it is."

"May pinuntahan lang ako, pero wala pala doon ang taong hinahanap ko."

"Is it Leighton?" Biglang nag-iba ang awra niya, "Bakit mo siya hinahanap?" He looked outside.

"Kailangan ko lang siyang makausap."

"About?"

"None of your business."

Hindi na siya nagsalita pa at nanatili kaming tahimik habang pinapakiramdaman lang ang isa't-isa.

"Hindi ko alam kung bakit mo pa hinahanap ang taong wala namang pakinabang sa'yo." Utal niya ulit at tinignan ako.

"Ano?"

"Hindi ko alam kung bakit mo hinahanap ang wala. You don't have to find him. I'm here, Ezra." Kitang-kita ko ang kunot niyang noo at nagseselos niyang tono.

"N-nagseselos ka ba?"

"What do you think? Selos na selos ako. Sa lahat ng lumalapit sa'yo, sa lahat ng kinakausap mo, sa lahat ng iniintindi mo."

My jaw dropped.

"B-bakit ka nagseselos?"

And here we go, I don't know if why the fuck I'm stammering.

"Kasi mahal kita. Sapat na rason na iyon, hindi ba?" He laughed but I know it's forced, "I'm so stupid for hurting you, Ezra. Pinakawalan kita. Damn it. I fucking hate myself."

"A-axcel..."

"Tell me, wala ka na bang nararamdaman para sa akin?"

Hindi ako nakasagot. What kind of question is that?

Tumawa ulit siya nang pilit at tumingin sa malayo, "It's not my intention to hurt you. At hindi totoong pinaglaruan lang kita noon, sinabi ko lang 'yun para lumayo ka na sa akin. Para ikaw na mismo ang lumayo at hindi na ako mahirapan pang iwan ka. Leaving you is fucking hard for me, but I have to. "

"Bakit mo kailangang gawin iyon?"

"Para sa ikabubuti. I've discovered something about my personality and I can't believe it. I'm messed up."

"I-I think we have to go back to Cleytara." Pag-iiba ko ng usapan.

Tumayo siya at lumapit sa akin, niyakap niya ako. My body consciously respond.

Isiniksik niya ang ulo ko sa leeg ko at naramdaman kong basa na ito.

U-umiiyak siya.

"Please, come back to me. I miss you, wife. I miss the old us. Please. I love you so much, I can't let go of you anymore. I always think of you, my heart only wants you. Only you. Please, wife... come back to me."

"A-axcel..."