BİR DENİZ KIZI HİKAYESİ (24/03/2015) Kitap Olmuştur.

BDKH-22

Muaaaaa \(○^•^○)/

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Hazır mısın Walt ?"

"Hazırım."diyebildim sadece ,gitmek için beni çağıran John'a.

Valizimi aldım ve bir daha görmeyeceğim , hayatımda en farklı , en tuhaf ve derin anlarımı yaşadığım odaya son bir kez daha baktım.

Uçağımız , yaklaşık iki buçuk saat sonra kalkacaktı.Ama her zamanki gibi John , işini garantiye almak için bizi iki saat öncesinden havalimanına götürüyordu.

Oysa ben , hala bu evden çıkmaya hazır değildim...

Bu kez de ,

"Hadi Walt."diyen Steve'e çevirdim bakışlarımı.

İşte gitme vaktiydi...

Kapıdan ağır adımlarla çıktım.Hala umudumu kesmemiştim.Kesemiyordum...Belki gelirdi...

Gelir miydi ?

Elimdeki valiz için "bu nedir?" diye sorardı.Ve ona ayrıntısıyla anlatırdım.Ya da hiçbir şey değil der , elimden tutar ve onunla eve...

Başımı , olmayacak hayallere dalmamak için iki yana salladım ve taksiye bindim.

"İki gün öncesinden arabaları göndermemiz iyi oldu.Gittiğimizde orada olacaklar."

Ben günlerdir Elka'yı ararken , John ise bu işlerle uğraşmıştı.Sanki biliyordu onu bulamayacağımı ya da onun dönmeyeceğini...

İnanamıyordum...İnanmak istemiyordum...Kabullenemiyordum gidişini...Onu , tüm aramalarıma rağmen bulamayışım ise beni adeta çıldırtıyordu.Başaramamıştım...Onu bulmayı , yeniden yanıma getirmeyi , onu korumayı başaramamıştım.

O odayı bomboş gördüğümde , bir şeyler kopmuştu..Bedenimden...Ruhumdan...Artık o kopan parça olmadan yaşayacaktım belki de tüm hayatımı...

Eksik...

Kolumda hissettiğim elle düşüncelerimden uzaklaştım.Ne kadar uzaklaşabildiysem...

Steve ,

"İnecek misin ?"diye sorduğunda taksinin durmuş olduğunu farkedip , kapıyı açtım ve aşağıya indim.

Taksici bagajdan valizlerimizi indirirken , etrafa bakınıyordum.Steve ve John'a baktığımda , onların da gözleriyle etrafı taradıklarını farkettim.

Bana çaktırmamaya çalışsalar da , onların da üzüldüğünü biliyordum.Onları daha fazla üzmemek için valizimi aldım ve John'a ,

"Suzanne gelmiş mi ?"diye sordum.

Kendimi normal olmaya zorluyordum.

John , sözlerimle bana bakarak ,

"Evet bizi bekliyor."diyip , o da valizini aldı ve yürümeye başladı.

Steve ise valizi elinde hala durmuş , etrafa bakınıyordu.

"Steve."diye seslendim.

Bana hiç bakmadan ,

"Özel uçak alanında buluşuruz.Birazdan gelirim."dedi ve bakınmaya devam etti.

Durmadım...

John'la beraber şirketinden istettiği özel uçağının olduğu alana doğru yürüdüm.Alana geldiğimizde Suzanne çoktan uçağın yanındaydı.John'a ateşli bir öpücük verip , bana sarılarak ,

"Nasılsın Walt ?"diye sordu.

Elka gittiğinden beri Suzanne'i hiç görmemiştim.Çünkü sürekli sokaklardaydım.