ბრიანა ჯანგვრიზი ჩოულებრივ 22 წლის გოგო იყო სანამ ლუის ტომლინსონს 23 წლის პოპულარულ მომღერალს შეხვდა , რომელთანაც გატარებულმა ერთმა ღამემ მისი მთელი ცხოვრება შეცვალა .
2.თავი თავალების გახელას ჩემს ოთახში შემოჭრილი მზის სხივი მაიძულებს . თავს ოდნავ ზევით ვწევ და თვალები მიფართოვდება როცა ჩემი იისფერი კედელის ნაცვლად თეთრ კედელს ვხედავ . ნელა ვჯდები საწოლზე და როცა გვერდით მწოლიარე ბიჭს ვხვდევ თვალები მიფართოვდება . ღმერთო ! არაფერი არ მახსოვს გარდა იმისა თუ როგორ შემომთავაზა დალევა ლუიმ აი მიზეზი რატომ არ მახსოვს არაფერი ღმერთო ჩემო . ბიჭთან ერთი ღამით ვიწექი, ჩემი თავის არც კი მჯერა ეს როგორ დავუშვი. ასეთი უპასუხისმგებლო საქციელი როგორ ჩავიდინე . საწოლიდან ნელა ვდგები და თან თეთრ გადასაფარებელს ვიხვევ ტანზე. ლუისი ადგილს იცვლის და თვალებს ახალეს პირდაპირ თვალებში მიყურებს. - სად მიპარები საყვარელო ?- მეკითხება და ბალიშიდან თავს წევს სახეზე საზიზღარი ღიმილი აკერია. - აქედან შორს !- ვამბობ მკაცრად - ისე ნუ იქცევი თითქოს რამე გაიძულე - ამბობს ლუისი და ისევ ბალიშზე აბრუნებს თავს . - და გითხრა ვინმემ ეს ?- ვამბობს მკვახეთ - სარა , წადი რა თუ მიდიხარ მეძინება!- ამბობს ლუისი ღმერთო რა საზიზღარი ვინმეა -ჯერ ერთი ბრიანა , პოლ - ვამბობს ნერვებ მოშლილი , ძალიან ჩქარა ვიღებ ჩემს კაბას და ტოპს ოთხიდან გავდივარ მისაღებში ვიცვამ , ჩემს ფეხსაცმელს სავარძლის ქვეშ ვპულობ , შემდეგ ჩანთას ვიკიდებ და ამ ნაბიჭვრის სახლიდან მივდივარ. მასთან როგორ ვიწექი საერთოდ ? **** სახლში მისვლის თანვე ერთ საათიან შხაპს ვიღებ. აბაზანიდან თეთრი ხალითით და თავზე პირსახოცით გამოვდივარ ტელეფონზე ზარის ხმა რომ ისმის . ტელეფონს ვპასუხობ აბიგეილია , სპიკერზე ვრთავ მე კი ტანსაცმელის ძებნავს ვიწყებ. - სად გდიხარ გოგო ?- ამბობს აბიგეილი მკაცრად - ამჯერად სახლში - ვამობს გაბრაზებული - რა ხმა გაქვს , რა მოხდა ?- ამბობს ის - გუშინ იმ ნაბიჭვართან როგორ გამიშვი ?- ვამბობს მკაცრად - არ გახსოვს?- მეკითხება აბიგეილი - რა უნდა მახსოვდეს?- ვამბობ შეშინებული - ის თუ როგორ გაკიოდი რომ ლუის ტომლისონი შენია და მას ვერ მოგაშორეთ , ისიც კაი მთვრალი იყო ტაქსი გამოგიძახეთ ლუმ ლიუის სახლის მისამართი უთხრა მე კი შენი ორივე ერთი ტაქსით გაგიშვით , მეც მთვრალი ვიყავი , დანარჩენი შენი გაკეთებულია დაო - ბოლოს სიცილით ამბობს - ასეთი უხეში ადამიანი მეორე არ არსებობს დედამიწაზ - ვამბობს ბრაზით - გუშინ ასე არ ჩანდა - შემდეგ კი სიცილს იწყბს - ჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰ - მეორე ხაზიდან აბიგეილი კაკანი ისმის - კარგი წავედი , საქმები მაქვს - ვამბობ და აბიგეილს ტელეფონს ვუთიშავ . ღმერთო ასე როგორ გამოვთვერი .
ჩემ სამუშაო მაგიდასთან ვზივარ და ფანქარს ნელა ვატრებს თეთრ ფურცელზე უბრალო რიმე კაბის დახატავას ვაპირებდი , რომელიც სამსახურისთვის მჭირდება . დიზაინერის თანაშემწედ ვმუშაობ , ძირითადად კაბებს ვუხატვა და იდებს ვაწვდი ხოლმე . არც ისე ცნობილი ფირმა მაგრამ ანაზღაურება სტაბილურია . ნახატს რომ დავაკვირდი სულაც არ გავდა კაბას მაგრამ , როგორც სხვა დროს ხდება , ბოლომდე ჩემს გონებას დავემორჩილე და არც კი ვფიქრობდი რას ვხატავდი ისე განვაგრძე ხატვა.
ნახატის ხატვა როცა დავასრულე ნახატს პირღია შევხედე . ჯანდაბა,ეს როგორ დავხატე ? აუტანელი ლუის ტომლისონი.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ნახატი არ დამხევია ალბათ დამენანა, ამიტომაც კარადის ერთ - ერთ უჯრაში ჩავტენე . არა ისე სიმპატიური ნამდვილად არის .
