Chapter 22 - Saying sorry isn't that hard.

1.1K 35 13
                                    

Chapter 22 - Saying sorry isn't that hard.

*Jacey's POV*

Woaaah. Seriooously? Bakit ganun panaginip koo!? As in?!  Sinabi ko yuuuun!? Kay max? HAHAHAHA, tara tawa. Okay, stop this nonsense na. Hihingi lang ako ng sorry kay Max. It's time to lower down my pride.  

[OKAY. SA MGA NAGUGULUHAN, BASAHIN ITECH? KERIKECH? Naguguluhan po ba kayo!? Yung mga happenings chuchu sa last chapter ay panaginip lang ni Jacey. Yung mga sinabi ng barkada niya na may kahalayang ginawa si Max, wala yun. Yung panaginip scene ay nagsimula dun sa nasa-corner yung mga kabarkada ni jacey at max.] 

Tinawagan ko si Tristan kung alam niya kung nasaan si Max, pero di niya daw alam. Si Evan din at si Jayden pero wala. Lastly, tinext ko si Mason. Wala na kong enough na load para tumawag sa ibang network. 

*To: Mason

"Nasaan si Max?"

*From: Mason.

"Find it out by yourself. It was your fault, anyway." 

Ugh. Mason, how d'you get the guts to talk to me like that? 

What to do noooooooooow!? 

****

After 3 hours and a half. 

What the fuck? Wala pa rin akong maisip na paraan. 1 hour na kong nakahiga dito at 1:45 na ng madaling araw. Pano ba ko mag-sosorry!? Arrrg. Tatawagan ko na lang si Alisha. 

After siguro mga tatlong tawag wala paring sumasagot. Tumawag ulit ako.

"HELLO!? LECHUGAS NA KA-AGA AGA NAMA-"

"I need your freaking help." 

"What kind of help ba? Dali, magsalita. Nambubulabog ka na. -_____-" 

"Knew the word 'guts' huh? By the way, I need to say sorry to Max. You better help me." 

"Gosh, so? If I knew the word guts. How 'bout you? You never knew the word guts? Sorry to say this but. Have some guts to do it yourself. Effort baga. It was your fault. It's your responsibility. I know na may mali rin ako dito dahil humihingi ka lang naman ng tulong. Pero Jacey, you said to much. That totally hurt him." 

*toooot. tooooot* 

AHHHHHHHH. WHAT A FUCKING SITUATION AM I IN!? Bakit ba lahat sila ganyan? 

I need a damn drink. 

"Hello, Eunice." 

"Hmm?" 

"Still, awake?"

"Hmm, yea." 

"Wanna drink? I'm on my way to your house." 

"WHAT? On your way?"

"Yea, why?"

"Ah, wala. Sige, sige. I better buy some drink." 

"Ge." 

*tooo. tooot.* 

Nagbihis na ko agad at bumaba para kuhain ang kotse ko. 

Pagdating ko sa bahay ni Eunice nagulat ako ng nandun silag lahat. Sila alisha, chase, zayne, tristan, jayden, mason at..at...at...

Syempre si Eunice.  

"Ba-ba't andito kayong lahat-" 

"Mason, phone mo."

Nagulat ako ng biglang nagsalita si Max pababa ng hagdan.

Hindi ako nakita ni Max agad dahil nakatalikod siya sakin. At nasa harap ko lang siya. Dahil kabababa niya lang ng hagdan.

"Finally, after borrowing it for.......4 hours." 

Sabay lingon ni Mason kay Max at nagulat na lang siya ng makita ako sa likod nito.

Wait, what? Na kay Max ang phone ni Mason? Dafuq, buuuuuuuuuuuurn. 

Lahat sila nakanganga na nakatingin sakin, except for max. 

Teka, diba sila Eunice, Alisha, Zayne, at Chase lang ang nakatira dito ba't andito yung lima? Especially, him.  

"Ah-ah, ano. Ano, kasi Jacey. Dapat kasi talaga iinom kami, tapos..tapos...a-akala kasi namin tu-tulog ka na kaya di ka nanamin niyaya." 

Pagpapaliwanag ni Eunice.

"Ah, ganun ba. Sige, naabala ko ata kayo. I gotta go." Pagkatapos kong sabihin yun, sinamaan ko ng tingin si Alisha. Aba....kada.  

Naglakad na ko papunta sa pintuan ng may makalimutan akong sabihin. 

This is it. This is really is it, is it.

"Oh wait, Max we obviously need to talk." 

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jun 11, 2013 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

The Outstanding Princess.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon