Lost Princess of Ice Land

chapter 33

"lianna's POV"

lumingon lingon ako sa paligid kung saan saan ako tumitingin pero puro labanan lang ang nakikita ko.

may nahagip ang mata ko na babae na naka black na hood.

nakatingin siya sakin at nakangisi.

bago pa ako makagalaw ay nabigla ako nang nasaharapan ko na siya ni hindi ko nga nakitang gumalaw siya dahil sa bilis nang paggalaw niya.

"hey there princess"saad niya

nag handa na ako para lumaban at tinitigan siya nang mabuti inuusisa ko nang mabuti ang boung katawan niya para maalerto ako para sa pag atake niya saakin.

"anong kailangan mo saakin? "   saad ko

"hindi mo ba narinig ang sinabi ni master kanina kailangan ka namin para sa kapangyarihan"saad niya naman.

"wala kayong makukuha saakin dahil kung may roon man akong kapangyarihan ay mahina ako dahil kahit kailan hindi ko pa ito nagagamit o nakikita"saad ko

"sigurado ka ba sa sinasabi mo. sapag kakaalm ko nakita mo na ito ilang beses na gabi gabi hindi ba-"saad niya

"at sigurado rin ako na pag nalaman mo ang tungkol sa sarili mo ay ipag mamayabang mo ito sa lahat nang nag maliit sa iyo"dag dag niya pa.

"hindi ako ganyang tao hindi katulad niyo na mayabang at lahat nang gusto niyo nakukuha niyo kung sabagay mga apoild brat kasi kayo"saad ko

nakita ko naman na nag iba ang expression niya kaninang nakangisi ay ngayun naman ay nag iinit na dahil sa galit nang dahil sa sinabi ko.

at nang dahil sa galit niya at bilis hindi ko na namataan pa na nasa likod ko na pala siya at may nakatutuk na isang matulis na bagay na itinapat niya sa leeg ko.

"wala kang karapatan na pag salitaan kami nang ganyan hindi mo alam ang ping dadaanan namin at wala ka sa lugar para sabihan ako niyan dahil wala kang alam"saad niya 

nag pupumiglas ako sa pag kakahawak niya saakin lalong lalo na ang patalim na nakalagay sa leeg ko.

"bitawan mo ako"saad ko.

kahit nakatalikod ako alam ko na nakangisi siya dahil sa sinabi ko.

"ano sa tingin mo ang nang yayari kung bakit may laban sa harapan mo ngayun at maraming nakikipag laban at nasasakatan alam mo kung bakit well dahil yan sayo kung wala ka edi sana walang labanan ang nang yayari pero ano nandito ka at nang yayari to nang dahil sayo"saad niya

tumingin ako sa lahat nang tao ngayun na nakikipag laban nang dahil saakin at doon ko narealized na nasasaktan sila nang dahil saakin kaya hindi ko na talagang mapigilang ang luha kong namumuo sa aking mga mata at nang itoy tumulo ay nag salita ulit ang babae sa likoran ko.

"ano nang dahil sayo kaya nang yayari ang dilobyong ito nang dahil sayo.kaya kung gusto mo nang matapos ang dilobyong ito at para narin sa mga taong nasaktan para lang sayo dahil sa pakikipag laban sumama ka na saamin-"saad niya

"pumili ka sasam ka o mamatay sila"dugtong niya pa.

nakita ko naman na napatingin sa gawi namin si adrian at nagbalak siyang pumunta sa deriction namin pero bago paman iyon ay may humawak sa leeg ko at para bang nawalan na ako nang lakas dahil doon.

para bang may linagay siyang mahika saakin na dahilan para manghina ako.

unti unti naring pumipikit ang mumunti kong mata pero bago paman ako mawalan nang malay ay may narinig akong boses.

ang boses na alam kong mag liligtas saakin dahil naalala ko ang sinabi niya sa isip niya kanina bago paman mangyari ang labanan na ito.

"LIANNA!!!!!!!"