I'M OFFICIALLY HIS || KathNielReads ||

Officially - 34

-----------------------------------------------------------------------

It's midnight when i stood up, and walked towards the comfort room, my stomach is aching, di ko ata alam kung bakit parang bumaliktad ang sikmura ko, masasarap naman ang kinain namin ni marcus kanina, its our fifth day in rome at bukas ay uuwi na kami, i will miss rome, ang rami naming memories ni marcus dito.

I keep on vomitting, i can feel my stomach being empty, naluluha na nga ang mga mata ko dahil sa sinuka ko, " Sam ko!" i saw marcus running towards me, napansin niya atang wala na ako sa tabi niya, his frowning, and his worried, mabilis siyang pumunta sa kusina, at kumuha ng isang basong tubig, napangiwi ako habang hawak- hawak ang tiyan ko, ininom ko agad ang tubig, mabilis naman akong nahimasmasan, pero ang sakit lang ng lalamunan ko.

" Sabi ko na nga ba, you shouldn't eat that kind of food, tingnan mo at nasusuka ka!" his mad, i know, its my fault, i insisted to eat some street foods, malinis naman ang mga iyon, kahit galit si marcus, ay makikita mo parin ang pag-aalala sa mukha niya, hinagod- hagod niya ang likuran ko.

" Sorry." di ko na pinahaba ang galit niya sa akin, i can feel him, his kissing the nook of my hair, he sigh and look at me, he suddenly carry me to bed.

" Sorry if nagalit ako, ayaw ko kasing nahihirapan ka."  he sincirely caress my face, i'm smiling, saka siya umupo sa tabi ko, at sinandal ko ang ulo ko sa dibdib niya, i can feel marcus breathing, and his heart beat is intimidating.

Hours passed i can't really sleep, kahit himbing na himbing si marcus ay pinagmamasdan ko lang siyang matulog, pinakikiramdaman ang paghinga niya, kahit tulog na tulog siya, ay napakahigpit ng yakap niya sa akin, hanggang kailan kaya kami ganito.

Napansin kung gumalaw siya, he open his eyes, he yawned, " Sam, bakit gising ka parin?" he's so cute, seing him, yawned like his very tired, make's me smile.

" I can't sleep, marcus, there's something bothering me." his eyes is widely open, saka umupo siya at dahan- dahang isinandal ang ulo ko sa dibdib niya.

" What is it, sam?" hinawakan niya na ang mga kamay ko at gaya nga ng ginagawa niya, nilalaro niya na naman ang mga daliri ko.

" What if we're not really meant for each other marcus?" he breathe deeply, while looking through my eyes his asking me why.

" Why do you say so?" inirapan ko siya, pano nga kung di kami ang meant to be, i sighed, i rolled my eyes, i shut my mouth and not looking on him, " Sam." saka lang ako tumingin sa kanya.