Unicode (zawgyi below)
Lucas' POV
ယူကရိန်းကနေ ညဘက်ကတည်းကထွက်ခဲ့ပေမယ့် ကိုရီးယားဘက်ကို ၈ နာရီ ၉ နာရီကြာမှကျွန်တော်ရောက်ခဲ့သည်။ လေယာဉ်ပေါ်မှာနေခဲ့ရတဲ့ ၈ နာရီလုံးလုံး ကျွန်တော့်စိတ်တွေကို သူ့ဆီပို့ထားခဲ့တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့လွမ်းတယ်ဆိုတဲ့စိတ်ကလေးနဲ့မျှော်နေတာမဟုတ်တော့ဘဲ အရမ်းစိတ်ပူတယ်ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့သူ့လက်ကိုအားရပါးရထွေးပွေ့ကိုင်ပြီးအားပေးချင်ခဲ့တာ။
မှတ်မှတ်ရရ ဒီနေ့က ၃ နှစ်ပြည့်ဖို့ ၆ လတိတိသာလိုတဲ့ရက်ဖြစ်သည်။
Jung Woo အမေပြောတဲ့ ဆေးရုံရှေ့လည်းရောက်ရော ကျွန်တော်ဆေးရုံထဲကိုတရှိန်ထိုးပြေးဝင်ခဲ့မိတယ်။ သူ့ကိုအရမ်းအားပေးချင်ခဲ့တာ။
Jung Woo ဆေးကုသမှုခံယူနေတဲ့ လူနာအခန်းရှေ့ရောက်တော့ Jung Woo အဖေကအခန်းရှေ့မှာ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ရပ်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ ဒါကိုမြင်လိုက်ရတော့ကျွနိတော့်စိတ်တွေ ပိုပူပြင်းသွားရတယ်။
"သား! Lucas"
ကျွန်တော့်ရဲ့ပြေးလာတဲ့ခြေသံကြောင့် ဦးလေးကကျွန်တော့်ကိုလှည့်ကြည့်လာပြီး ကျွန်တော်နာမည်ကိုခေါ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဘာမှမဟူတ်တော့တဲ့အတိုင်း ခေါင်းပြန်ငုံ့သွားတယ်။ ဦးလေးရဲ့မျက်နှာမှာ အပူရိပ်တွေကမြင်နေရတော့ ကျွန်တော်ရင်ထဲမှာဖော်ပြလို့မရနိုင်တဲ့အခိုးအငွေ့တွေပိုရိုက်ခတ်လာတယ်။
"Jung Woo ရော?"
ကျွန်တော်က အလောတကြီးမေးလိုက်ပေမယ့် ဦးလေးကတော့ စိတ်မကောင်းတဲ့ပဲုစံနဲ့ ဟိုဘက်ကနံရံကိုသာငေးကြည့်နေခဲ့သည်။
Jung Woo အဖေကပါဒီလိုတွေဖြစ်နေတော့ ကျွန်တော့်စိတ်တွေအရမ်းထွေပြားသွားပြီး အခန်းထဲဝင်ဖို့အခန်းတံခါးရဲ့လက်ကိုင်ကိုဆွဲကိုင်လိုက်သည်။
တံခါးလက်ကိုင်ပေါ်က ကျွန်တော့်လက်တွေကို Jung Woo အဖေက အခန်းတံခါးကိုကျွန်တော်မဖွင့်လိုက်ခင်မှာတငိ အမြန်လှမ်းဖမ်းပြီးဆွဲဖယ်ချလိုက်တယ်
ဦးလေးနဲ့ကျွန်တော်အဲ့အခါကျမှ မျက်လုံးချင်းစုံကြည့်မိခဲ့တယ်။ ဦးလေးရဲ့မျက်လုံးထဲမှာ မျက်ရည်စတွေနဲ့။
YOU ARE READING
Stephanotis
FanfictionThis fic is written in both Unicode and Zawgyi Unicode သစ္စာကင်းမဲ့ပြီး ချစ်ခြင်းတရားမစစ်မှန်တော့တဲ့ ဒီလောကထဲမှာ ကိုယ်က "သူ" ဆိုတဲ့ပညတ်ချက်ကြောင့်ချို့ယွင်းချက်တစ်ခုအနေနဲ့ရှင်သန်ခဲ့တယ်.... Zawgyi သစၥာကင္းမဲ့ၿပီး ခ်စ္ျခင္းတရားမစစ္မွန္ေတာ့တဲ့ ဒီေလာက...
