Lesson 18- In the Dark

1.4K 27 27
                                    

"We're here now.." Ashlei stated.

Tulad nga ng napagkasunduan, we already went inside the Haunted House already...

Kung kanina ay nawiwindang na ako sa mga sigaw na naririnig ko, mas lalo na ngayong nandito na kami..

Unang tapak ko pa lang, I had goosebumps all over my body already.. Tcch..

And then after sometime, we heard a loud scream coming from a certain direction and so I quickly search for the guy beside me since I'm 100% na si Caizer yun dahil siya ang katabi ko kanina pagpasok.

Sobrang higpit ng hawak ko sa kanya.. but then,

"Hey, you!" the guy called out.

( o____O )  Huh? I quickly leaned up to look at him though anino lang niya ang nakikita ko.

"What do you think you're doing?" he asked.

He sounds a bit unusual.. pero naniwala pa rin akong siya ang kausap ko since I believe in my own vibes.. Not until,

"Pinagnanasahan mo ba talaga ako, Ashlei ha?" Sh*t.

That's the time I realized na hindi pala si Caizer yung nilapitan ko. I recognized him based from his voice right away.. and it was Zach! Geez..

I quickly pulled away at doon na nagkagulo ang lahat...

Ashlei became very furious when she heard what Zach said and attempted to hit him on his head. But while in the process, it was Drake whom he hit on instead and the cycle goes on.

Too bad, hindi na kasi namin nakikita ang bawat isa dahil sa sobrang dilim sa loob.

We cannot even see our steps.. basta't nagkakakilala na lang kami based on our voices..

Until such time na nakarinig ulit  kami ng panibagong sigaw coming out from nowhere.

And before we can internalize that, I soon found out na nagkahiwa-hiwalay na pala kami..

________________________________________________________________________

Ashlei's POV

“Can we please take a break for a minute?” reklamo ko. “Hinihingal na ako Dylan eh!”

Ilang minuto na kaming naglalakad at pakiramdam ko'y wala kaming pinatutunguhan. Para lamang kaming naglalakad sa kawalan. So I decided to stop for a while.

At pumayag naman siya. I felt his footsteps stopped kaya naman kinapa ko muna ang aking daan to make sure na wala akong mababangga before I finally seated on the floor.

At first, I felt comfortable.

Sino bang hindi matutuwa kung ilang minuto ka ng nakatayo at ngayon e nakahanap ka na ng time para magpahinga?

But after some time, nakaramdam na rin ako ng uneasiness sa aking paligid.

 Nawiweirdohan na kasi ako kay Dylan...

Sa tatlong araw na naging “caretaker“ niya ako, ngayon ko lang siya napansing ganito. He is so quiet which is mas lalong nakapagtataka since ang kilala kong Dylan ay isang humble, jolly, and smiling guy.

But this… ugh! Ewan…

And due to curiousness, I called him to ask if there is a matter.

But instead of hearing the answer that I want, I heard something else...

“Ano bang problema mo, Dylan h--!”

“Can you please just shut up?!! Kailangan ko pa ba talagang sumigaw para lang malaman mong naiingayan na ako sa bibig mo ha?!”

My Secret RewardTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon