I'LL NEVER GO

Chapter 12

Chapter 12: 

After Three Years... 

Anaheim, California

Three years na since Krishna left the Philippines para maniharan kasama ang Tita Monique nya at stepsister na si Stephanie sa Amerika. Isang desisyong naging mahirap para sa kanya. She is now handling the Management Planning aspect sa kumpanyang naiwan ng Papa nya. And after three years, she is now also engaged to Warren Viliarena na head naman ng advertising department sa kumpanya pa rin ng dad nya. Pero sa kabila ng posisyon nya, at sa plano niyang pagpapakasal, She still thinks about the guy who gave her special moments in her life, Si Jeric. They did their best na mag work ang long distance relationship nila, pero after three months, she decided na bumitaw na, dahil alam din nyang sobrang busy na rin si Jeric sa mga commitments nito sa Manila, di lang as a basketball player pati na rin ang pagiging celebrity nito. Nawalan na rin sila ng communication, hanggang ngayon. Nasa isang meeting sya ngayon kasama si Warren at ang wedding planner nila na si Casey.

"So sunset wedding na ang set-up ng kasal ha...para sakto sa theme nating "New Beginning...okay?" sabi ni Casey

"Yeah...then we should set-up na rin the photoshoot for the Pre-nup." Warren told Casey.

"Alright then...how about you Krish? do you have any suggestions?" Casey asked Krishna.

"Ha? ah...eh...wala na. I'm sorry, medyo masama lang pakiramdam ko but everything's okay with me." sagot ni Krishna.  "Can I excuse myself please...I have to go to my office na..." paalam pa nito sabay labas sa opisina ni Warren without waiting for both of them's responses. Pagpunta ni Krishna sa sarili niyang opisina, sumunod sa kanya si Cannary na secretary nya.

"Krish, are you okay?' nag-aalalang tanong nito sa kanya.

"Yes, i'm fine. Mga pipirmahan ko ba yan?" patanong na sagot ni Krishna sabay turo sa folders na hawak ni Cannary.

"Ah, yes." sagot ni Cannary. "Pero di naman urgent itong mga ito kaya kahit di pirmahan today okay lang." dagdag pa niya " So how's the meeting?"

"A little bit fine. Alam mo namang wala lagi ako sa mood kapag yung tungkol na sa kasal namin ni Warren ang pag-uusapan." sagot ni Krishna. "By the way, ha-half day lang muna ako today, I want kasi ng alone time, may naka sked ba akong meeting mamayang hapon?"

"Let me check...ah...eh...so far wala naman. You can take your alone time. Ako nang bahala." sagot ni Cannary.

"Thanks Cannary..." sagot ni Krishna

"You're welcome as always." sagot ng sekretarya sa kanya.

Simula nang maging sekretarya nya si Cannary, naging malapit na rin silang magkaibigan, naging sandigan rin nya ang dalaga sa mga panahong malungkot sya, naging saksi rin ito sa isang mabigat na desisyon ni Krishna na pakawalan si Jeric. Mula rin nang pumasok sya sa kumpanya ng daddy niya, Krishna still rides public transportation kahit na inalok na siya ng Tita Monique nya ng sariling sasakyan. Ayon sa kanya, less hassle pa rin at wala siyang ibang iintindihin kung magpa-public transpo siya. After ng ilang reminders kay Cannary ay agad na rin syang umalis ng building nila at naghintay sa malapit na bus stop, agad rin naman syang nakasakay sa bus na dumating. Ilang minuto na ang nakakalipas, isang guy ang lumapit sa kanya at kinausap sya.

"Hi miss, I'm sorry to disturb you, but do you know this place?" tanong ng binata sa kanya

Tiningan ni Krishna ang papel na hawak ng binata saka muling nagsalita "Yeah...that is located in Garden Grove Street, this bus stops there." sagot ni Krishna.

"Oh thanks..." sagot uli ng binata "Buti na lang...thanks Miss..." sabi nito sa tagalog.

"Pilipino ka?" tanong ni Krishna

"Yes." sagot uli ng binata "I used to live here before bago ako pumunta ng Pilipinas for my basketball career...why? are you a filipino also?'

"Oo naman." sagot ni Krishna "At sa Garden Grove street din ako bababa. Malapit lang kasi yang pupuntahan mo sa amin." dagdag pa nito.

"Talaga? sakto. Thanks ha, by the way, my name is Jonathan. you can call me Jon, like my most friends do, but you can also call me Nathan." pakilala nito sa dalaga.

"My name is Krishna." sagot ng dalaga. "You said na you lived here before...dito rin ba sa California? I've been here in Anaheim for three years na..."  dagdag pa nito.

Sabay na bumaba ang dalawa sa Garden Grove St. at nagpatuloy sa kwentuhan habang papunta sa place na hinahanap kanina ni Jonathan.

"Buti na lang talaga dito ka rin bumaba, di pa kasi ako napapagawi sa area na ito eh..." sabi ni Jonathan sa kanya.

"So taga dito ka na talaga before pa..." sabi ni Krishna

"I was born here, dito rin ako nag-aral ng college, but like what I've said earlier, since I had my basketball career sa Pilipinas kaya napapagawi na lang ako dito for vacation, just like now." sagot ni Jonathan. "Ikaw? panigurado US citizen ka na rin, three years ka na dito right?"

"Yeah, but no. I'm not yet." sagot ni Krishna "I will be applying for that after my wedding."

"Nak ng takte naman o! minsan na nga lang makakita ng chikas, ikakasal na pala! malas mo rin Uyloan!" sigaw sa isip ni Jonathan. "Oh really? congrats!" sabi nito kay Krishna

After a few minutes ng paglalakad, narating na rin nila ang building na hinahanap ni Jonathan. "O, Nathan, i'll just remind you, 7pm ang last bus going to Central Anaheim, kapag di ka umabot, the next day ka na makakauwi." Krishna reminded him "Di ito tulad sa Pilipinas na 24 hours kang may masasakyan."

"Thanks for the reminder." sagot ni Jonathan. "Hope na makita pa kita some other time."

"Here..." sabi ni Krishna sabay kuha sa card na nasa wallet nya. "Included in there is my number."

"Thanks. I'll text you later para malaman mo number ko." sagot ni Jonathan.

"Okay. So see you around, nice to meet you Nathan." paalam ni Krishna.

"Same goes with you, Krishna." paalam din ni Jonathan.