Chapter 8. Corporate G.

401 23 23
                                    

What's on your mind?

Me, punching a very irritating creature, chopping his head off from his annoying self with the aid of the sharpest chainsaw ever made, slashing his intestines, gallbladder, spleen, pancreas and all of his rotten organs out of his stomach and gathering it all up on one messy bowl and eating it oh so passionately and--

Eating?! Ew! Di naman ako hannibal! Erase, erase, erase.

..it all up on one messy bowl and.. and..

Uhm, ano ba? Feed it to the homeless?

No! Kawawa naman yung mga taong makakakain! Baka ikamatay pa nila ang pagkain ng lamang loob ng isang masamang nilalang. Ayoko naman silang idamay sa inis ko sa Shell na yun! Erase, erase, erase.

"HOY! What's taking you so long? I've been waiting outside for half an hour!" sigaw ng officially panira ng buhay ko with accent pa talaga, habang katok ng katok sa pinto ng cubicle na gamit ko. Sa lakas ng sigaw at katok niya, nabitawan ko tuloy yung phone ko!

*PLOK*

At na-shoot sa bowl yung phone!

Yung one and only natitirang gadget ko, nagswimming pa sa inidoro!

TAE KA TALAGA SHELL!

"AAAAAAAARRRRGGH!"

"Ano ba?! Bakit ka sumisigaw? Get out!" sigaw niya ulit habang katok pa rin ng katok, non-stop. Eh, kasalanan ko bang ma-call of nature nang pakainin niya sakin yung cake na may crabmeat naman pala kanina?!

Tsaka istorbo talaga! Naguupdate ako ng status ko sa Facebook ehhh! Sayang naman kasi yung Wi-Fi. Abot hanggang banyo! Galing naman ng Mall na to. Ni-uutilize ko lang naman yung phone at Wi-Fi dito! Tapos nang dahil sa kasisigaw niya, nahulog tuloy yung phone! Nanggugulat pa kasi!

I ignored him. I need to pick up my phone fast. Pero when I looked at the culprit, may konti pa palang natitirang toot na di sumama sa friends niya nung i-flush ko kanina. At ngayon nga, in the getting-to-know-each-other-stage na sila nung phone ko while floating happily together.

Iluloblob ko ba yung kamay ko? Shit! That's the hardest question I've thrown to myself right now!

"ANGRY BIRD!" Ay, anak ka ng kabit ng tatay mo! Nanggugulat pa ulit tong ugok na'to!

"SHUT UP! DI AKO MAKAPAGCONCENTRATE! TAE KA TALAGA!" sigaw ko sa kanya. Flinush ko muna yung bowl para naman mawala na yung sagabal at yung phone ko na lang ang matira. Pero ayaw umalis! Badtrip talaga to!

"Concentrate for what?! Eh kanina ka pa dyan ah! Nangaasar ka ba talaga?!" he shouted back.

"WAIT LANG HA?! KASALANAN MO KUNG BAT AKO MATATAGALAN NGAYON!"

"Ano ba kasing ginagawa mo? Dont tell me, di mo pa ubos ilabas lahat yan? It's almost 8pm!"

Manginig ka dyan! Kasalanan mo to! Tiningnan ko ulit yung phone. Floating to the right, floating to the left. Madali lang sanang kunin yung phone ko kaso may nakabuntot na maliit na chuchu kung saang direksyon papunta yung phone, nandun siya. Ang harot naman eh!

"STAY PUT!" sigaw  ko dun sa chuchu. Baka sakaling sumunod. Please naman kailangan kong makuha yung phone ko at baka maisalba ko pa sa pagkalunod!

"WHAT?" sagot nung tae. Ay este ni Shell pala. For once, di niya ba kayang tumahimik? 

"Im not talking to you, OKAY? SHUT UP! Tsaka lumabas ka nga! CR to ng babae! Napaghahalataan kang di nagiisip eh! Perv!" sabi ko. Di pa rin ako lumalabas sa loob ng cubicle, then I looked at my phone again. Floating there, floating everywhere. Kailangan kong  tyempuhan ang pagdukot sa phone ko.

Fix My Unfixable Heart (ON-HOLD)Where stories live. Discover now